Yaygın ilaç dirençli (extensıvely drug-resıstant, XDR) tigesiklin duyarlı acınetobacter baumannıı suşu ile sistit oluşturulan sıçanlarda intravezikal tigesiklin uygulamasının terapötik etkinliğinin araştırılması

Amaç: Üriner sistem enfeksiyonları tüm dünyada en sık görülen enfeksiyonların başında gelmekte, hastalarda servis ve yoğun bakım yatışlarına sebep olabilmekte, halihazırda yatan hastalarda ise yatış süresini uzatarak morbidite, mortalite ve hasta bakım ilişkili maliyetleri arttırabilmektedir. Son dönemde özellikle yoğun bakım ünitelerinde yaygın ilaç dirençli (XDR) A. baumannii kaynaklı enfeksiyonların sıklığı artmakta ve direnç sorunu nedeniyle çoğu zaman uygun tedavi seçeneği bulunamamaktadır. Bu çalışmanın amacı, XDR A. baumannii ilişkili sistitlerde, halihazırda kullanılan geniş yan etki profiline sahip sistemik antibiyotik tedavilerine alternatif olabilecek yeni, lokal bir tedavi seçeneği sunabilmek ve böylece sistemik yan etkilerden kaçınmaktır. Bu sayede hem hastaların tedavi olasılığını arttırarak mortalite ve morbiditeyi azaltmak hem de hastaların hastanede yatış sürelerini ve yatış maliyetlerini en aza indirgemek hedeflenmektedir. Gereç ve Yöntem: 9 gün süren deneye, 36 adet Wistar Albino cinsi dişi rat (200-300 gr canlı ağırlıkta) ile başlandı. Ratlara intravezikal XDR A.baumannii suşu inoküle edilerek sistit modeli oluşturuldu. Sistit modeli başarı ile oluşturulabilen 24 rat, her biri 6'şar rattan oluşan 4'er gruba ayrıldı. 1. gruba herhangi bir tedavi verilmezken, 2. gruba intravezikal Sodyum Klorür (SF) irrigasyonu, 3. gruba intravezikal düşük doz (6,25mg/kg) tigesiklin tedavisi, 4. gruba intravezikal yüksek doz (25mg/kg) tigesiklin tedavisi uygulandı. Tedavinin 3. ve 5. günleri kontrol idrar kültürleri alınarak mikrobiyolojik inceleme yapıldı. Deney sonunda ratların mesane dokuları alınarak histopatolojik ve sitogenetik değerlendirmeleri yapıldı. Mikrobiyolojik, histopatolojik ve sitogenetik değerlendirmelerin sonuçları, gruplar arasında istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Tedavinin 3. gününde alınan idrar kültürlerinde mikrobiyolojik klirensler karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (P=0,082). Tedavinin 5. gününde (inokülasyonun 9. gününde) idrar kültür üremelerinin negatifleşmeleri karşılaştırıldığında ise istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (P=0,028). Tedavi gruplarının, kontrol gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı bir farkla idrarda mikrobiyolojik klirens sağladığı görüldü. Histopatolojik değerlendirmelerde gruplar arasında inflamasyon açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (P=0,029). Yüksek doz TGC tedavisi alan grubun, diğer gruplara kıyasla istatistiksel olarak anlamlı bir farkla inflamasyona sebep olduğu gösterildi. Diğer histopatolojik parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi (P>0,05). Sitogenetik değerlendirme için mesane dokuları Komet testine tabi tutuldu. Her bir numune için kuyruk uzunluğu, kuyruk momenti ve kuyruk yoğunluğu parametreleri analiz edildi. Tedavi grupları ile kontrol grupları arasında genotoksisite yönünden istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edildi (P<0,05). İntravezikal tigesiklin tedavisinin dozdan bağımsız genotoksisiteye sebep olabileceği gösterildi. Sonuç: 9 gün süren deneyin sonucunda; XDR A. baumannii suşu ile gelişen sistitlerde intravezikal tigesiklin tedavisinin dozdan bağımsız olarak, 5 günlük tedaviyle mikrobiyolojik başarı sağlayabileceği gösterilmiştir. Yüksek dozda oluşabilecek inflamasyon ve dozdan bağımsız oluşabilecek genotoksisiteye bağlı potansiyel yan etkiler de olabileceği tahmin edilmektedir. Bu tedavi yönteminin daha net anlaşılabilmesi için ek çalışmalara ihtiyaç vardır. Çalışmamızın yol gösterici nitelikte olacağı bu çalışmaların neticesinde pek çok hasta için yeni bir tedavi seçeneği sunulabileceği, sağlık bakım ilişkili maliyetlerin azaltılabileceği, hastalarda mortalite, morbidite azaltılırken sağkalımın arttırılabileceği öngörülmektedir.

Aim: Urinary system infections are among the most common infections worldwide, can cause patients to be admitted to services and intensive care units, and can increase morbidity, mortality and patient care costs by prolonging the length of stay in already hospitalized patients. Recently, the frequency of infections caused by extensively drug-resistant (XDR) A. baumannii has been increasing, especially in intensive care units, and due to the resistance problem, appropriate treatment options often cannot be found. The aim of this study was to provide a new, local treatment option that could be an alternative to the currently used systemic antibiotic treatments with a wide side effect profile in XDR A. baumannii associated cystitis, thus avoiding systemic side effects. In this way, it is aimed to reduce mortality and morbidity by increasing the possibility of treatment for patients and to minimize the length of hospital stay and hospitalization costs. Materials and Methods: The 9-day experiment started with 36 Wistar Albino female rats (200-300 g live weight). A cystitis model was created by inoculating the XDR A.baumannii strain intravesically into rats. 24 rats, whose cystitis model could be successfully created, were divided into 4 groups of 6 rats each. While no treatment was given to the first group, intravesical Sodium Chloride (SF) irrigation was applied to the second group, intravesical low-dose (6.25 mg/kg) tigecycline treatment was applied to the third group, and intravesical high-dose (25 mg/kg) tigecycline treatment was applied to the fourth group. On the 3rd and 5th days of treatment, control urine cultures were taken and microbiological examination was performed. At the end of the experiment, bladder tissues of the rats were taken and histopathological and cytogenetic evaluations were performed. The results of microbiological, histopathological and cytogenetic evaluations were compared statistically between the groups. Results: When microbiological clearances were compared in urine cultures taken on the 3rd day of treatment, no statistically significant difference was found (P=0.082). When the negative urine culture growths were compared on the 5th day of treatment (9th day of inoculation), a statistically significant difference was found (P=0.028). It was observed that the treatment groups provided microbiological clearance in urine with a statistically significant difference compared to the control groups. In histopathological evaluations, a statistically significant difference was detected between the groups in terms of inflammation (P=0.029). It was shown that the group receiving high-dose TGC treatment caused inflammation with a statistically significant difference compared to the other groups. No statistically significant difference was detected in other histopathological parameters (P>0.05). Bladder tissues were subjected to Comet test for cytogenetic evaluation. Tail length, tail moment and tail density parameters were analyzed for each sample. Statistically significant differences were detected between the treatment and control groups in terms of genotoxicity (P<0.05). It has been shown that intravesical tigecycline treatment may cause dose-independent genotoxicity. Conclusion: As a result of the 9-day experiment, it was shown that intravesical tigecycline treatment in cystitis caused by XDR A. baumannii strain could provide microbiological success with 5 days of treatment, regardless of the dose. It is anticipated that there may be potential side effects due to inflammation that may occur at high doses and genotoxicity that may occur independent of the dose. Additional studies are needed to understand this treatment method more clearly. It is anticipated that as a result of these studies, in which our study will be a guide, a new treatment option can be offered for many patients, healthcare-related costs can be reduced, and survival can be increased while mortality and morbidity in patients are reduced.