KOAH'da egzersiz eğitimi ve beslenmenin egzersiz kapasitesine etkisi

Giriş ve Amaç:Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), zararlı partikül ve gazlar sebebiyle gelişen inflamatuar yanıtla ilgili, tamamen geriye dönüşü olmayan, ilerleyici hava akımı kısıtlığıyla sonlanan, sistemik etkiler oluşturan ve tedavi edilebilir bir hastalıktır. KOAH'a malnutrisyonun eklenmesi, kas fonksiyonlarının bozulması ve hastalığın şiddetinin artmasına, sakatlığın ve hastalığın ilerlemesine katkıda bulunmaktadır. Bununla birlikte kısıtlı efor kapasitesinin olması nedeniyle de hastalar giderek sedanter yaşama dönerler. Bu durum hastaların yaşam kalitesinde belirgin düşüş yapar. Çalışmamızda KOAH hastalarında egzersiz kapasitesi üzerine egzersiz ve beslenmenin etkisini araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metot: Çalışmamız 3.basamak olan hastanemizde prospektif olarak yapıldı. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesi Gögüs Hastalıkları Kliniği'ne başvuran ve FEV1/FVC:%70 ve FEV1 değeri %80 ile %30 arasında olan hastalardan oluşturulan 38 hastalık bir grup değerlendirmeye alındı. Hastalara başlangıç değerlendirmesi yapıldıktan sonra beslenme ve egzersiz önerilerinde bulunuldu, 6 ay süreyle takipleri yapıldı. Hastaların demografik özellikleri, özgeçmişleri, antropometrik ölçümleri, biyokimyasal markerları, mMRC, SGRQ, Mini Nutrisyonel Anketi, KOAH değerlendirme Formu, atak durumları ve sıklığı, SFT ve kardiyopulmoner egzersiz testi hem müdahale öncesi hem de sonrası değerlendirildi. Elde edilen verilerle istatistiksel analiz yapıldı. İstatistiksel anlamlılık için p<0,05 kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya 38 hasta dahil edildi. Hastaların yaş ortalaması 62,0±9,9 yıldı. Hastaların tedavi öncesi ve sonrası FEV1 ortalaması 1824,3±585,1 ve 1977,3±607,1; FVC ortalaması 3194,3±966,2 ve 3379,2±984,3; FEV1/FVC ortalaması 56,5±7,2 ve 58,7±7,7; CAT skoru ortalaması 10,2±6,3 ve 7,4±3,9; MNA ortalaması 27,0±2,3 ve 28,6±1,6; SGRQ ortalaması 35,3±13,2 ve 21,4±11,5; VO2max ortalaması 15,6±4,9 ve 19,9±4,5 olarak ölçüldü. Hastaların tedavi öncesi ve sonrası değerleri karşılaştırıldığında tüm parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı düzelme olduğu görüldü (p<0,05). Bunun yanında egzersiz uyumu olan ve beslenme uyumu olan olgularda SGRQ ve VO2max' da istatistiksel anlamlı düzelme görüldü. Tartışma ve Sonuç: Hastalara verilen egzersiz ve beslenme önerileri sonrası 6 ay sonraki kontrollerinde BKİ ortalamalarında azalma olmasına rağmen FEV1 değeri ile aralarındaki korelasyon istatistiksel olarak anlamlı değildi. Ayrıca malnutrisyon saptanan hastalarda daha düşük FEV1 düzeyi, daha yüksek CAT ve SGRQ değerleri tespit edildi. Bu da bize göstermektedir ki KOAH hastalarında malnutrisyon önemli bir sorundur, bu malnutrisyon tedavi edilebilir bir durumdur ve malnutrisyonun düzeltilmesi ile KOAH şiddetinde azalma ve yaşam kalitesinde artış sağlanabilir. VO2max değerlendirmesinde kontrol VO2max bakılan hastaların neredeyse tamamında artış sağlandı.

Aim: Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is a completely irreversible, terminating progressive airflow limitation, systemic effects and treatable disease associated with the inflammatory response caused by harmful particles and gases. The addition of malnutrition to COPD contributes to impaired muscle function and increased severity of the disease, and the progression of disability and disease. However, due to the limited effort capacity, patients gradually return to sedentary life. This makes a significant decrease in the quality of life of patients. In our study, we aimed to investigate the effect of exercise and nutrition on exercise capacity in COPD patients. Material and Method: Our study was carried out prospectively in our 3rd step hospital. 38 patients, who applied to Çanakkale Onsekiz Mart University Practice and Research Hospital Pulmonary Diseases Clinic and who will be formed from FEV1/FVC: 70% and FEV1 value between 80% and 30%, were evaluated in a group. Demographic features, CVs, anthropometric measurements, biochemical markers, mMRC, SGRQ, Mini NutritionalSurvey, COPD evaluation form, attack states and frequency, PFT, DLCO, cardiopulmonary exercise test and lung volumes were examined both before and after rehabilitation. After the initial assessment, patients underwent 6-month pulmonary rehabilitation. Statistical analysis was made with the data obtained. P <0.05 was accepted for statistical significance. Results: 38 patients were included in the study. The meanage of the patients was 62.0 ± 9.9 years. The mean FEV1 of patients before and after treatment was 1824.3 ± 585.1 and 1977.3 ± 607.1; FVC mean 3194.3 ± 966.2 and 3379.2 ± 984.3; The average of FEV1 / FVC is 56.5 ± 7.2 and 58.7 ± 7.7; The mean CAT score was 10.2 ± 6.3 and 7.4 ± 3.9; MNA mean 27.0 ± 2.3 and 28.6 ± 1.6; SGRQ mean 35,3±13,2 and 21.4 ± 11.5; VO2max mean was measured as 15.6 ± 4.9 and 19.9 ± 4.5. When the preand post treatment values of the patients were compared, statistically significant improvement was observed in all parameters (p <0.05). In addition, there was a statistically significant improvement in SGRQ and VO2max in patients with exercise compliance and nutritional compliance. Discussion and Conclusion: Although there was a decrease in BMI in the controls after 6 months after the exercise and nutrition recommendations given to the patients, the correlation between FEV1 value and statistican significance was not statistically significant. In addition, lower FEV1 levels, higher CAT and SGRQ valuesweredetected in patientswithmalnutrition. Thisshows us that we thought that malnutrition is an important problem in COPD patients, malnutrition is a curable condition in COPD patients, and correction of malnutrition will decrease COPD severity and increase quality of life