Türk Edebiyatı Öğretiminde Geleneksel Hikâye Anlatıcılığından Medyatik Hikâye Anlatıcılığına: Heredot Cevdet
Tarih
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
Özet
Medyanın kullanımının yaygınlaşmaya başlaması ile edebi türlerin kullanımı da farklılaşmıştır. Kitaplar elektronik olarak okunmaya başlanmıştır, mektubun yerini elektronik mektup almıştır. Bazı edebi türler de medyakullanımıilegüncelleştirilereksunulmuştur.Edebikitaplardizilereaktarılırkengünümüz dünyasındaki görüntülerle karşımıza çıkmaktadır. Bir edebi tür olan meddahlık da medya ile hayatımıza farklı türde girmeye başlamıştır. Bazen tiyatro bazen stand up şeklinde karşımıza çıkan meddahlık bazen de dizilerin içindekarşımıza çıkar. Ekmek Teknesi dizisi içindeki Heredot Cevdet bu örneklerden biridir. Bu çalışmada, meddahlık bağlamında Ekmek Teknesi dizisindeki Heredot Cevdet anlatıları ele alınmıştır. Ekmek Teknesi dizisi 2002-2005 yılları arasında üç sezon, yüz altı bölüm olarak yayınlanmıştır. Heredot Cevdet karakteri, geleneksel hikâye anlatma geleneği olan meddahlığın elektronik kültür ortamında güncellenmiş bir yorumudur. Dizinin her bölümünde, Heredot Cevdet genellikle sona doğru halk hikâyesi, destan, otobiyografik hikâye, tarihi hikâye gibi türlerde dinleyici kitlesine bir hikâye anlatır. Bu çalışmada meddahkavramıetrafındaHeredotCevdetanlatılarıveTürkEdebiyatıeğitimindebuanlatıların kullanılabilme durumu incelenmiştir. Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi ile hazırlanmıştır. Yüz altı bölüm olan dizide bu araştırmanın içeriği ile uyumlu on iki bölüm tespit edilmiştir: Leyla ile Mecnun (4. bölüm), Köktürk Yazıtları (6. bölüm), Ferhat ile Şirin (19. bölüm), Evliya Çelebi (22. bölüm), Çanakkale Şehitleri’ne (25. bölüm), Yusuf ile Züleyha (28. bölüm), Bülbülün Aşkı (31. bölüm), Kerem ile Aslı (48. bölüm), Mehmetoğlu Mehmet (53. bölüm), Kırklar Dağı ve Suzan Suzi (54. bölüm), Oğuz Kağan Destanı(79. bölüm), Tıkandı Baba (104. bölüm). Tespit edilen bölümlerdeki anlatılar öncelikle meddahlık geleneği ile karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Daha sonra anlatıların Türk edebiyatı öğretiminde kullanım durumu değerlendirilmiştir.











