Osmanlı ormancılığında kanunlaştırma hareketleri ve yabancı uzmanların bu alandaki etkileri

XIX. yüzyıl ortalarına kadar Osmanlı Devleti’nin ormanlara olan ilgisinde Tersâne ve Tophâne gibi askerî kurumların ihtiyaçları belirleyici olmuştur. Bu doğrultuda donanmanın kullanabileceği nitelikte ve miktarda kerestenin temini için sahile yakın yerlerdeki ormanlık alanlar koruma altına alınarak Tersâne’ye tahsis edilmiştir. Geri kalan ormanlar yüzyıllarca tahrip edildikten sonra Osmanlı ormanlarının bilimsel kurallara dayalı olarak idaresi amacıyla ilk ciddi adım Kırım Savaşı’ndan sonra atılmıştır. 1857’den itibaren Fransa’dan farklı tarihlerde üç grup halinde getirilen orman mühendislerinin çalışmalarıyla Türkiye ormancılığının temelleri atılmıştır. Fransız orman mühendisleri ülkedeki orman varlığının tespitine yönelik yaptıkları arazi çalışmalarının yanı sıra, bir Orman Mektebi’nin kurulmasını da öncülük etmişlerdir. Ayrıca hazırladıkları lâyıha ve nizamnâme ile Osmanlı ormanlarının hukukî altyapıya kavuşturulmasında da etkin rol almışlardır.