Major depresyon hastalarında inflamasyon ve oksidatif stres belirteçleri ile tedavi yanıtı ilişkisinin incelenmesi

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.advisorTaş, Halil İbrahim
dc.contributor.authorEmekdar, Gizem
dc.date.accessioned2025-01-26T21:19:51Z
dc.date.available2025-01-26T21:19:51Z
dc.date.issued2020
dc.departmentÇOMÜ, Enstitüler, Tıp Fakültesi, Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
dc.descriptionTıp Fakültesi, Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
dc.description.abstractAmaç: Major depresyon önemli bir halk sağlığı sorunudur. Major depresyonda, tanıda ve tedavi yanıtını öngörmede kullanılabilecek olası biyobelirteçlerin belirlenmesine ihtiyaç vardır. Bu çalışmanın amacı, ilk atak major depresyon hastalarında oksidatif stres belirteçleri (MDA ve F2-izoprostan) ve inflamasyon belirteçlerinin (TNF-?, IL-6 ve CRP) serum düzeylerinin sağlıklı kontrollerle kıyaslanması, vaka grubundakilerde bu belirteçlerin 8 haftalık tedavi sonrasındaki olası değişiminin incelenmesi ve bu belirteçlerin düzeyleri ile tedavi yanıtı arasındaki olası ilişkinin araştırılmasıdır. Yöntem: Çalışmamız ilk atak major depresyon hastalarında gerçekleştirilmiş ve 30 hasta ile 30 sağlıklı gönüllüyle tamamlanmıştır. Katılımcılara klinik değerlendirme yapılarak sosyodemografik veri formu, Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği, Klinik Global İzlenim Ölçeği uygulanmıştır. Tüm katılımcılardan ilk görüşmede kan örneği alınmış ve ek olarak 8 haftalık tedavi sonrasında vaka grubundakilerden tekrar kan örneği alınmış ve tedavi yanıtı değerlendirilmiştir. Katılımcıların serum örneklerinde ELISA ile TNF ?, IL-6, CRP, MDA ve F2-izoprostan düzeyleri ölçülmüştür. Bulgular: İlk atak major depresyon hastalarında, sağlıklı kontrol grubundakilere göre IL-6, CRP ve MDA seviyelerinin anlamlı düzeyde daha yüksek, F2-izoprostan seviyelerinin ise daha düşük olduğu görülürken, TNF-? seviyeleri bakımından gruplar arasında fark saptanmadı. İlk atak major depresyon hastalarında tedavi sonrasında TNF-?, IL-6, MDA ve F2-izoprostan seviyelerinin tedavi öncesine göre anlamlı düzeyde azaldığı görülürken, CRP seviyelerinde tedavi ile anlamlı bir değişiklik saptanmadı. Tedavi yanıtı ile başlangıçtaki F2-izoprostan düzeyleri arasında ilişki bulundu (rho=0,391, p<0,05). TNF-?, IL-6, CRP ve MDA başlangıç seviyeleri bakımından tedaviye yanıt verenlerle vermeyenler arasında anlamlı fark saptanmadı. Tedaviden önceki F2-izoprostan seviyelerinin, tedaviye yanıt verenlerde vermeyenlere göre anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu görüldü (p<0,05). Sonuç: Çalışmamızda major depresyonda, henüz ilk atağını geçiren ve ilaç kullanmayan hastalarda dahi inflamatuar süreçler ve oksidatif stres ile ilgili düzensizlikler bulunduğu, bu düzensizliklerin antidepresan ilaçlarla tedavi sonrasında düzelebildiği gösterilmiştir. Gerek inflamatuar ve oksidatif süreçlerin etkileşimlerini ve MDB gelişimindeki rollerini gerek inflamatuar belirteçler ve oksidatif stres belirteçlerinin tanı ve tedavide kullanılabilirliklerini ortaya koyabilmek amacıyla, büyük örneklemlerde ve uzun süreli izlem yapılan prospektif çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Biyobelirteçler, inflamasyon, major depresif bozukluk, oksidatif stres, tedavi yanıtı
dc.description.abstractAim: Major depression is an important public health problem. There is a need to identify potential biomarkers that can be used in major depression for diagnosis and predicting treatment response. The goals of this study are to compare serum levels of oxidative stress markers (MDA and F2-isoprostane) and inflammation markers (TNF-?, IL-6 and CRP) between patients with first-episode major depression and healthy controls, to investigate the possible change of these markers after 8 weeks of treatment in the case group and to investigate the possible relationship between levels of these markers and treatment response. Method: Our study was performed in the first episode of major depression patients and was completed with 30 patients and 30 healthy volunteers. During the clinical evaluation, sociodemographic data form, Hamilton Depression Rating Scale, and Clinical Global Impression Scale were applied to the participants. Blood sample was drawn from all participants at the first meeting and after 8 weeks of treatment, blood sample was again drawn from the case group and treatment response was evaluated. TNF ?, IL-6, CRP, MDA and F2-isoprostane levels were measured with ELISA in serum samples of the participants. Results: Compared to the healthy control group, first episode major depression patients had significantly higher IL-6, CRP and MDA levels and significantly lower F2-isoprostane levels, whereas no difference was found between the groups in terms of TNF-? levels. In the first episode major depression patients, TNF-?, IL-6, MDA and F2-isoprostane levels decreased significantly after treatment, whereas there was no significant change in CRP levels with treatment. A correlation was found between treatment response and baseline F2-isoprostane levels (rho = 0.391, p <0.05). No significant difference was found between responders and non-responders in terms of baseline levels of TNF-?, IL-6, CRP and MDA. F2-isoprostane levels before treatment were found to be significantly higher in those who responded to treatment than those who did not (p<0,05). Conclusion: In our study, it was shown that there are irregularities related to inflammatory processes and oxidative stress in major depression, even in patients who had their first episode and did not take medication, and these irregularities can be resolved after treatment with antidepressant medication. In order to expose both the interactions of inflammatory and oxidative processes and their roles in the development of MDD, and the usability of inflammatory markers and oxidative stress markers in diagnosis and treatment, prospective studies with long-term follow-up in large samples are needed. Key Words: Biomarkers, inflammation, major depressive disorder, oxidative stress, treatment response
dc.identifier.endpage151
dc.identifier.startpage1
dc.identifier.urihttps://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=_F5QEpayDXGqGZlp9XiFtIWBwPmY0_32_XC8y6vtjNyzXLc4wpP5gMnKRNyTjsRA
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/20.500.12428/10701
dc.identifier.yoktezid639743
dc.language.isotr
dc.publisherÇanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi
dc.relation.publicationcategoryTez
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.snmzKA_Tez_20250125
dc.subjectPsikiyatri
dc.subjectPsychiatry
dc.titleMajor depresyon hastalarında inflamasyon ve oksidatif stres belirteçleri ile tedavi yanıtı ilişkisinin incelenmesi
dc.title.alternativeInvestigation of the relationship between inflammation and oxidative stress markers and treatment response in major depression patients
dc.typeSpecialist Thesis

Dosyalar

Koleksiyon

Tıp Fakültesi Tez Koleksiyonu