Türkçe Eğitiminde Dijital Yetkinlik Kavramının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi

Dünyada ve Türkiye’de devam eden COVİD 19 salgını süresince araştıran, düşünen, üreten bireyinyanı sıra dijital yetkinliğe sahip bireylerin önemi ortaya çıkmıştır. Özellikle öğrencilerin okulagidememesi ve derslerin uzaktan yapılması süresince, teknolojik donanım eksikliği, içerik eksikliğive bireylerin dijital yetkinlik eksikliği ön plana çıkmıştır. Bu çalışmanın amacı ortaokulöğrencilerinin dijital yetkinlik becerileriyle ilgili öğretmen görüşlerini belirlemektir. Bu amaçdoğrultusunda araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması deseni kullanılmıştır.Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’nin batısında yer alan bir devlet ortaokulunda görev yapanöğretmenler oluşturmaktadır. Araştırmanın veri analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır.Araştırmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. OkullardaFATİH projesinden dolayı etkileşimli tahtaların yeteri kadar bulunduğu ama bilgisayarların ihtiyacıkarşılayacak düzeyde ve dijital çağa uygun olmadığı görülmüştür. Öğrencilerin proje merkezli değilde sınav merkezli yetiştiği, bu yüzden teknolojik araçlara yönelmede problem yaşandığıgörülmüştür. Dünyayı etkisine alan COVİD 19 salgını sürecinde öğretmen ve öğrencilerin dijitalyetkinlikler açısından yetiştirilmesi gerektiği görülmüştür. Bu araştırmada dijital yetkinlikaçısından öğretmenlerin, öğrencilerin, programların ve kitapların yeniden değerlendirilmesigerektiği sonucuna ulaşılmıştır.