Orta Doğu’da İttifak İlişkilerindeki Dönüşüm: Arap Baharı Sonrası Kırılgan İttifaklar

Değişim ve süreklilik, birbiriyle etkileşim içinde olan süreçler olup yaşamın her alanında mevcutturlar. Küresel siyasette uluslararası aktörlerin davranışları, değişim ve süreklilik ortamında gerçekleşmektedir. Sistemik kırılmaların yaşandığı dönemlerde, devletler ve diğer aktörler değişim ve süreklilik arz eden tercihlerinde farklılaşmalara zorlanmaktadırlar. Küresel arenadaki baş döndürücü değişime rağmen devletlerin güvenlik kompleksleri, güç etkileşimleri, çatışmalar, uzlaşmalar ve ittifaklar süreklilik arz etmeye devam etmektedir. I. Dünya Savaşı’ndan sonra Orta Doğu’da gerçekleşen değişim, bölgede yeni bir yapılanmayı zorunlu kılmıştır. Bölgenin yeni aktörleri arasında kurulan ittifaklar ve ortaklıklar, değişimi olduğu kadar yeni bir sürekliliği de işaret etmektedir. Bölgede oluşan süreklilik, II. Dünya Savaşı, Soğuk Savaş, 11 Eylül Saldırıları ve Arap Baharı gibi kırılma dönemlerinde çeşitli boyutlarıyla etkilenmiştir. Arap Baharı, Orta Doğu’daki ittifak ilişkilerinde kırılmalar ve akışkanlıklar yaratmıştır [EN] Change and continuity processes interact with each other and they are encountered in every aspect of life. As far as the global policies are concerned, the behaviors of international actors take place in an environment of change and continuity. In systemic rupture periods, states and other actors are forced to undergo changes in their persistent preferences. In spite of rapid changes in global politics, the security complexes, power interactions, clashes, reconciliatios, and alliances of states endure. The transformation that took place in the Middle East after the end of World War I enforced a new restructuring in the region. New alliances and partnerships established in the region set the stage for changes as well as continuity among the region’s new actors. This new stability of the region had to withstand the changes in the aftermath of the World War II, Cold War, September 11 Attacks, and the Arab Spring. The Arap Spring has created new ruptures and mobilities in the alliances and partnerships of the Middle East