Ulusal Medikal Kurtarma Ekibi (UMKE) personelinin afetlere hazırlık algılarının demografik değişkenler açısından incelenmesi (Balıkesir, Çanakkale ve Manisa örneği)

Bu çalışma, 10. Bölge UMKE bünyesinde çalışan personelin afet hazırlık algılarını belirlemeye yöneliktir. Araştırmanın çalışma grubu, Balıkesir, Çanakkale ve Manisa illerinde 2024 yılı içinde görev alan 300 gönüllü Ulusal Medikal Kurtarma Ekibi (UMKE) personelidir. Veriler "Kişisel Bilgi Formu" ve "Hastane Öncesi Acil Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Personelin Afetlere Hazırlık Algıları Ölçeği" kullanılarak elde edilmiştir. Ölçeğin alt boyutları İstek, Önem, Öz-Yeterlilik, Müdahale Becerileri ve Yarar'dan oluşmaktadır. Verilerin analizinde SPSS (Statistic Package for Social Sciences) programı kullanılarak elde edilen çarpıklık katsayısının ,491 ve basıklık katsayısının -,333 şeklinde bulunan değerlerin -1 ile +1 arasında olması verilerin parametrik dağıldığını göstermektedir. Nicel verilerin parametrik dağılım göstermesiyle "bağımsız örneklem t-testi" ve "tek yönlü varyans analizi (ANOVA)" kullanılmıştır. Nitel veri toplamak amacıyla 15 gönüllü UMKE personeline yönelik görüşme formu uygulanmıştır. Elde edilen veriler, alt problemlerin analizinde yüzde (%) ve frekans (f) yöntemleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Afet hazırlık algılarının meslek grupları, personelin herhangi bir afette görev alıp almama durumu ve afetlerde alınan görev türüne bağlı olarak anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Ancak, yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, meslekteki çalışma süresi, gönüllü UMKE personeli olarak çalışma süresi ve afet türü değişkenlerinin afet algısı üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yaratmadığı tespit edilmiştir. Kimyasal, Biyolojik, Radyolojik ve Nükleer Tehditler (KBRN) ve psikolojik destek sağlama konusunda eğitimlere önem verilmesi gerekmektedir. Nitel veriler ışığında ise afetin en önemli safhasının afet öncesi dönem olduğu görüşü öne çıkmaktadır. Bu kapsamda, afet öncesi süreçte eğitim ve tatbikatların sıklığının artırılması, altyapıların iyileştirilmesi, ekip içi ve kurumlar arası iletişimin güçlendirilmesi ve telsiz kullanımının yaygınlaştırılmasının öncelikli geliştirme alanları olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

This study aims to determine the disaster preparedness perceptions of the personnel working within the 10th Region NMRT. The study group of the research is 300 volunteer National Medical Rescue Team (NMRT) personnel working in Balıkesir, Çanakkale and Manisa provinces in 2024. The data was obtained using the "Personal Information Form" and the "Disaster Preparedness Perception Scale of Personnel Working in Pre-Hospital Emergency Health Services". The sub-dimensions of the scale consist of Desire, Importance, Self-Efficacy, Intervention Skills and Benefit. The values of the skewness coefficient obtained using the SPSS (Statistical Package for Social Sciences) program in the analysis of the data were .491 and the kurtosis coefficient was -.333, and the values were between -1 and +1, indicating that the data was parametrically distributed. "Independent sample t-test" and "one-way analysis of variance (ANOVA)" were used since the quantitative data showed parametric distribution. In order to collect qualitative data, an interview form was applied to 15 volunteer NMRT personnel. The obtained data were evaluated using percentage (%) and frequency (f) methods in the analysis of sub-problems. It has been determined that perceptions of disaster preparedness vary significantly depending on professional groups, whether the personnel have worked in any disaster, and the type of duty taken in disasters. However, it was determined that the variables of age, gender, education level, working time in the profession, working time as a volunteer NMRT personnel and disaster type did not create a statistically significant difference on disaster perception. Importance should be given to training on Chemical Biological Radiological and Nuclear Threats (CBRN) and providing psychological support. In the light of qualitative data, the view that the most important phase of the disaster is the pre-disaster period comes to the fore. In this context, it has been concluded that increasing the frequency of training and drills in the pre-disaster period, improving infrastructures, strengthening intra-team and inter-institutional communication, and expanding the use of walkie-talkie are priority development areas.