Santral Retinal Ven Tıkanıklığına Bağlı Makula Ödeminde Tedaviye Yanıtsızlık, Tedaviye Direnç, İlaç Değişimleri ve Kombine Tedaviler

Retinal ven tıkanıklıkları (RVT), diyabetik retinopatiyi takiben ikinci en sık görülen retinal vasküler hastalıktır. Santral retinalven tıkanıklığı (SRVT)’nda görme kaybı retinal iskemi, makular iskemi, makula ödemi veya neovasküler komplikasyonlarabağlı olarak ortaya çıkabilmektedir. SRVT’nda makula ödemi, inflamasyon ve yükselen VEGF düzeylerine bağlı olarak vaskülergeçirgenliğin artması ve kan-retina bariyerinin bozulmasına bağlı olarak gelişebilmektedir. SRVT olgularında tedaviye direnç ve/veya yanıtsızlık olguların yaklaşık 1/3’ünde gelişmektedir. Rölatif afferent pupil defekti, vitreomaküler traksiyon, azalmış makulerve periferal retinal perfüzyon varlığı, yüksek kan üre ve kreatinin değerleri, diğer sitokin ve faktörlere etkisizlik, tedaviye geçbaşlanması, VEGF reseptör regülasyon artışı, ileri yaş, santral makula kalınlığının yüksek olması daha önce tedavi uygulanmışolması tedaviye direnç ve/veya yanıtsızlık için risk faktörleridir. Tedaviye dirençli/yanıtsız olgularda bir Anti-VEGF’in diğeriyledeğiştirilmesi veya ve/veya steroidlerle kombine tedaviler ile görme keskinliği, santral makula kalınlığı ve enjeksiyon sayısıüzerine olumlu sonuçlar elde edilebilmektedir.