Yazar "Demir, Sefer" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Cardinal (Vitis vinifera L.) Üzüm Çeşidinde Taç Yönetimi Uygulamasının Omca Taç Mikroklimasına Etkilerinin Belirlenmesi(Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, 2024) Şahin, Esra; Çoban, Harun; Dardeniz, Alper; Kaya, Çağlar; Demir, Sefer; Avcı, Berna; Yanlıç, TuğçeBu araştırma, ‘ÇOMÜ Dardanos Yerleşkesi Ziraat Fakültesi Bitkisel Üretim Araştırma ve Uygulama Birimi’ ‘Sofralık Üzüm Çeşitleri Uygulama ve Araştırma Bağı’ndaki ‘Cardinal’ üzüm çeşidi üzerinde 2024 yılında yürütülmüştür. Araştırmada, kısa ve karışık kış budaması gerçekleştirilen omcalarda taç yönetimi uygulamasının omca taç mikroklimasına etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Elde edilen araştırma bulgularına göre; ‘Cardinal’ üzüm çeşidinde, budama ana etkisinin (BUAET) taç içi sıcaklığına ve taç içi bağıl neme etkisi istatistikî olarak önemli bulunmuştur. Karışık kış budamasında (KAKB) 34.79°C olan taç içi sıcaklığı kısa kış budamasında (KIKB) 35.13°C ile daha yüksek bir sonuç vermiştir. KAKB’nda %34.76 olan taç içi bağıl nem, KIKB’nda %34.04 ile daha düşük bir değer almıştır. Rüzgâr hızı açısından, KAKB ile KIKB arasında BUAET’nin herhangi önemli bir etkisi tespit edilememiştir. KAKB’nda 9560.2 lüks olarak belirlenen taç içi ışık şiddeti, KIKB’nda 10788.9 lüks olarak ölçülmüştür. Uygulama ana etkisinin (UYAET) sıcaklık, bağıl nem, rüzgâr hızı ve ışık şiddeti bakımından kontrol (KNT) ve taç yönetimi (TY) arasında istatistikî açıdan önemli farklılıklar meydana getirdiği belirlenmiştir. Buna göre omca taç içinde KNT’de 34.73°C olan sıcaklık, yapılan TY’nin ardından 35.19°C’ye yükselmiş ve bağıl nem ise %35.65’ten %33.15’e düşmüştür. Rüzgâr hızı 1.79 m sn–1’den 2.47 m sn–1’ye ve ışık şiddeti 7728.0 lüks’ten 12621.0 lüks değerine çıkmıştır. Bununla birlikte, salkım ve yaprak yüzey sıcaklığı değerleri de yapılan uygulamalardan istatistikî olarak etkilenmiştir. Sonuç olarak; incelenen omca taç içi mikroklima değerlerinin yapılan farklı uygulamalara göre istatistikî olarak önemli farklılıklar oluşturduğu, bu durumun da üzüm verimi, kalitesi, hastalıklar ve zararlı populasyonu gibi birçok faktör ile birlikte değerlendirilmesinin bağcılık açısından yararlı sonuçlar ortaya koyabileceği düşünülmektedir.Öğe Hanım Parmağı zeytin çeşidinde farklı oksin dozlarının köklenme oranlarına etkilerinin belirlenmesi(Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, 2024) Demir, Sefer; Şeker, MuratAnavatanı Anadolu olan Zeytin (Olea europaea L.), ülkemizde geniş bir biyoçeşitliliğe sahiptir. Türkiye'nin zeytin yetiştiriciliği yapılan tüm bölgelerinde, binlerce yıl süresince gelişen ve günümüzde çoğunun değeri tam olarak anlaşılmamış olan birçok yerel çeşit ve tip bulunmaktadır. Bu genotipler, verimlilik, düzenli verim, kuraklık ve soğuklara dayanıklılık, zeytinyağı kalitesi ve sofralık özellikleriyle öne çıkmaktadır. Yerel çeşitler, orijinal bölgelerinin çevre, iklim ve toprak koşullarına uyum sağladıkları için bitki genetik kaynakları ve biyoçeşitliliğin korunması açısından büyük bir öneme sahiptir. Bu çalışma, Çanakkale'nin yerel zeytin çeşidi olan Hanım Parmağı'nın köklenme özelliklerini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu doğrultuda, Hanım Parmağı zeytin çeşidinden alınan çelikler sera koşullarında perlit köklenme ortamında, İndol Bütirik Asit (IBA) farklı dozlarda (1000 ppm, 2000 ppm, 3000 ppm, 4000 ppm, 5000 ppm ve kontrol) hazırlanan solüsyonlara batırılarak köklendirilmiştir. Köklenmesi tamamlanan zeytin çelikleri söküm yapılarak temizlenmiş ve temizlenen çeliklerde; köklenme sayısı, köklenme seviyeleri, kök uzunluğu, köklenme oranı, köklerin yaş ve kuru ağırlığı, sürgün sayısı, sürgün uzunluğu ve yaprak sayısı gibi parametreler değerlendirilmiştir. Ayrıca bazı biyokimyasal analizlerde (indirgen şeker, toplam şeker, nişasta miktarı) gerçekleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, Hanım Parmağı zeytin çeşidi çeliklerinde 4000 ppm IBA dozunun kök ve sürgün gelişimi açısından en etkili doz olduğu belirlenmiştir. Çeşidin yetiştiriciliğinde bu dozun kullanılabileceği önerilmektedir.Öğe Kurfalı Yerel Bamya Genotipinde Farklı Gübreleme Uygulamalarının Meyve Kalite Parametrelerine Etkileri(Atatürk Bahçe Kültürleri Merkez Araştırma Enstitüsü, 2024) Sarıyer, Tolga; Demir, Sefer; Kaya, Çağlar; Cankı, Fatih FurkanBamya (Abelmoschus esculentus), Türkiye’de önemli miktarlarda yetiştiriciliğinin yanı sıra bazı yörelerimizde düğün, bazı bayramlar gibi önemli günlerde tüketilmesi yönüyle kültürel değeri de olan bir sebzedir. Günümüzde verimi ve kaliteyi arttırmak adına gereken miktardan yüksek dozlarda inorganik gübreleme sonucunda çevre ve sağlık sorunları ortaya çıkmaktadır. Son yıllarda mikrobiyal gübreler ve vermikompost gibi organik gübreler ile topraklara organik yapısının geri kazandırılmasına yönelik çalışmalar yapılmaktadır. Çalışmada Balıkesir Gömeç yöresinde yoğun olarak yetiştirilen Kurfalı yerel bamya genotipi Çanakkale koşullarında yetiştirilmiştir. Çalışma konuları gereken dozda inorganik gübre, gereken inorganik gübre ile birlikte mikrobiyal gübre (EM) ve gereken inorganik gübre ile birlikte sıvı vermikompost gübresi olarak belirlenmiştir. Çalışmada her tekerrürden seçilen bitkilerden bitki başı beş meyve tomurcuktan itibaren işaretlenerek beş gün sonunda hasat edilmiş ve kalite özellikleri (meyve ağırlığı (g), meyve eni (cm), meyve boyu (cm), renk (L, a, b), yaş-kuru ağırlık oranı (%), toplam fenolik bileşik miktarı (mg GAE/100 g) belirlenmiştir. Çalışma sonucunda organik gübreleme uygulamaları ile meyve ağırlığının arttığı ve bazı parametrelerin organik gübre türüne göre önemli farklılıklar gösterdiği gözlenmiştir. Ayrıca, Kurfalı bamya genotipinin Çanakkale yöresinde daha erken hasada gelmesi bu yörede de yetiştirilmesinin avantajlı olabileceğini göstermiştir.
