Yazar "İçkin, Meltem" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 2 / 2
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe ERİTROPOETİN VE KARDİYOVASKÜLER SİSTEM(Balıkesir Üniversitesi, 2012) Bağla, Aysel Güven; İçkin, MeltemEritropoetin (EPO), sağlıklı bireylerde kemik iliğinde normal eritrosit üretimi için gerekli olan bir glikoprotein hormondur. Hipoksik koşullar altında eritropoezi indükler. Renal peritübüler hücrelerden ve karaciğer, dalak, akciğer, beyin, kemik iliği, üreme organları gibi farklı ekstrarenal dokulardan salınır. EPO ile reseptörünün (EPO-R) etkileşimi, eritroid progenitör hücrelerin programlanmış hücre ölümünü (apopitozis) azaltır ve bu hücrelerin kemik iliğinde farklılaşmasını teşvik eder. Klinik olarak, rHuEPO (rekombinant insan EPO) kronik böbrek yetmezliği sonucu gelişen EPO eksikliğine bağlı anemi tedavisinde 1980'lerin sonlarından beri kullanılmaktadır. EPO-R, eritroid progenitor hücrelerin yanı sıra, nöronlar, endotel hücreleri, vasküler düz kas hücreleri ve kalp kası hücreleri gibi çeşitli hücre gruplarında da eksprese edilir. EPO nun kalp, böbrekler, retina, karaciğer, akciğer, bağırsaklar ve beyinde hipoksi ve iskemi-reperfüzyon hasarına karşı sitoprotektif etkiye sahip olduğu gösterilmiştir. EPO’nun temel sitoprotektif etkisinin iskemik/hipoksik dokuda apopitozisi inhibe etmek olduğu öne sürülmüştür. Apopitozisin inhibisyonu yanı sıra, EPO doğrudan ya da dolaylı olarak hücreleri koruyan pek çok farklı etki de göstermektedir. Bu nedenle EPO genel doku koruyucu bir sitokin olarak değerlendirilmelidirÖğe Kısa ve uzun süreli yüksek ve çok yüksek yağlı diyetlerin sistemik ve doku düzeyindeki etkilerinin karşılaştırılması(Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, 2013) İçkin, Meltem; Bağla, Aysel GüvenGiriş: Orexin A (OXA) pankreasta orexin 1 reseptörü (OX1R) reseptörü aracılığıyla glukoz ve enerji homeostazında görev almaktadır. Adiponektin'in iskelet kasındaki reseptörü AdipoR1 aracılığıyla insülin sensitivitesini artırdığı gösterilmiştir.Amaç: Yüksek yağlı ve çok yüksek yağlı diyetlerin kısa süreli ve uzun süreli etkilerini incelemek için biyokimyasal parametrelerle birlikte, kasta AdipoR1, pankreasta OXA ve OX1R'i değerlendirerek, insulin direncindeki ilişkilerinin tanımlanması amaçlanmıştır.Yöntem: Wistar sıçanlar, 3 grup kısa (3 hafta), 3 grup uzun (8 hafta) süreyle; standart, yüksek (%45) ve çok yüksek yağlı besinle (%60) beslendi. Serumda biyokimyasal parametreler ile beraber, Tümör Nekrozis Faktor-? (TNF-?), İnterlökin-6 (IL-6) değerlendirildi. Pankreas ve kasta ışık mikroskopik ve İmmunohistokimyasal (pankreasta OXA, OX1R, İnsülin, Transforming growth factor ß1 (TGFß1), IL-6, Desmin, kasta AdipoR1) incelemeler yapıldı.Bulgular: Yağlı beslenme ile insülin direnci ve adacık alanlarında artış, pankreas ve kasta histopatolojik değişiklikler gözlendi. Yüksek yağlı beslenmeyle kısa sürede OXA ve OX1R boyanma yoğunlukları artarken, AdipoR1'de değişiklik olmadı. Çok yüksek yağlı beslenmeyle, kısa sürede OXA ve OX1R, uzun sürede AdipoR1 boyanma yoğunluğunda azalma gözlendi (p=0.005). Beslenme süresinin uzamasıyla, yüksek ve çok yüksek yağlı beslenmede OXA ve OX1R yoğunlukları azaldı (p<0,001).Sonuç: Yağlı beslenmenin sistemik etkisi olarak insülin direnci kısa ve uzun sürede artmaktadır. Yüksek yağlı beslenme ile kısa sürede pankreasta OXA immün boyanması artarken, yağlı beslenmeye devam edildikçe azalmaktadır. Besinde yağ oranı arttıkça kasta AdipoR1 boyanması da azalmaktadır. Yağlı beslenmeye bağlı gelişen insülin direnci, kısa sürede pankreas dokusunda değişikliklere neden olmaktadır. Uzun sürede ve besinde yağ oranı artması ile kas dokusunun da etkilenmesiyle, sistemik ve doku düzeyinde insülin direncinin ilerlediği sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Yüksek yağlı diyet, orexin, adiponektin, pankreas
