Yazar "Öztürk, Muhsin Özgün" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 6 / 6
  • [ X ]
    Öğe
    Bilgisayarlı tomografide apendiks vermiformis lokalizasyonunun belirlenmesinde referans olarak vertebraların ve iliak kemiğin kullanılması
    (Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, 2020) Öztürk, Muhsin Özgün; Reşorlu, Mustafa
    Amaç: Bu çalışmada amacımız bilgisayarlı tomografide appendiks vermiformisi vertebralar ve sağ iliak kemiği referans alarak lokalize edip apandisit ön tanısı ile yapılacak BT tetkikinde seçili hasta grubuna bu lokalizasyondan görüntüleme yapılarak mevcut rutin olan tüm abdomene yönelik inceleme yerine daha dar bir bölgenin görüntülenerek hastanın alacağı radyasyon dozu maruziyetinin azaltılmasını sağlamaktır. Metod: Ocak 2015-Ocak 2018 tarihleri arasında karın ağrısı nedeniyle Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Hastanesi Acil Servisine başvuran 427 hastanın iv kontrastlı ve kontrastsız BT görüntüleri retrospektif olarak incelendi. Vertebralara ve sağ iliak kemiğin en yüksek noktasına göre apendiks lokalizasyonu değerlendirildi. Bulgular: Apendiksin en yüksek olduğu nokta sağ iliak kemiğin en yüksek noktasına göre maksimum +87 mm, apendiksin en düşük olduğu nokta sağ iliak kemiğin en yüksek noktasına göre minimum –140 mm düzeyinde görüldü. Apendiksin seyrinde en yüksek olduğu nokta vertebral düzeye göre Seviye 2 (L2 vertebra ve L2-L3 intervertebral eklem mesafesi); apendiksin seyrinde en alçak olduğu nokta Seviye 10 (S5 ve koksigeal vertebralar düzeyi) olarak saptandı. Apendiksin seyrinde en yüksek olduğu nokta vertebral düzeye göre en sık %34.4 oranla Seviye 5'te (L5 vertebra ve L5-S1 intervertebral eklem mesafesi) , apendiksin seyrinde en düşük olduğu nokta vertebral düzeye göre en sık (%22.5) oranla Seviye 6'da (S1 vertebra düzeyi) saptandı. Hasta yaşı, boyu, vücut kitle indeksi ve visseral yağlı doku miktarı ile vertebra referans alınarak hesaplanan apendiks lokalizasyonu arasında anlamlı negatif korelasyon saptanırken; hasta yaşı, boyu ve vücut kitle indeksi ile sağ iliak kemik referans alınarak hesaplanan apendiks lokalizasyonu arasında anlamlı istatistiksel ilişki bulunmadı. Apendiks yönü %9.4 oranla desendan, %90.6 oranla asendan olarak görüldü. Sonuç: Populasyonda apendiks lokalizasyonunun vertebra ve sağ iliak kemik referans alınarak belirlenmesi neticesinde; akut apandisit ön tanılı hastalarda BT görüntüleme alanı rutin tüm abdomen BT'ye kıyasla küçültülüp hastanın maruz kalacağı radyasyon miktarının azaltılabileceği ve özellikle apendiks lokalizasyonunun bağımsız değişkenlerden etkilenmemesi nedeniyle iliak kemiğin referans anatomik yapı olarak vertebralara göre daha üstün olduğu sonucuna vardık. Anahtar kelimeler: Bilgisayarlı Tomografi, apendiks lokalizasyonu, akut apandisit, iliak kemik, vertebra
  • Küçük Resim
    Öğe
    Evaluation of Periorbital Edema and Ecchymosis after Osteotomy in Septorhinoplasty Cases by Measuring Bone Density and Thickness
    (Lippincott Williams and Wilkins, 2024) Demirbağlar, Çagrı Can; Çil, Özge Çaglar; Öztürk, Muhsin Özgün; Tezcan, Erkan; Güçlü, Oğuz
    Purpose: Periorbital edema and ecchymosis that may occur after surgery in septorhinoplasty patients who have undergone lateral osteotomy are common morbidities and are seen as the main limiting factors for the recovery process of the patients. There are many different studies in the literature about the causes of periorbital edema and ecchymosis. In this study, the authors aimed to investigate the possible relationships between the bone density and bone thickness measured in the frontal process of the maxillary bone, and postoperative periorbital edema and ecchymosis, which are suitable for the osteotomy lines that they will detect in computerized tomography. Methods: Between January 1, 2019 and November 11, 2020, 59 patients whose nasal pathologies were determined by paranasal sinus computed tomography examination due to nasal deformity and nasal deformity and who underwent septorhinoplasty operation were included in this study. Bone density and thickness measurements were performed on the frontal process of the maxillary bone in accordance with the lateral osteotomy lines on the lateral nasal wall in each patient, right and left side. According to the bone density values measured at the point determined on the lateral osteotomy line, 2 groups were formed as "very dense" and "less dense." According to the bone thickness values of the patients, 2 groups were determined as "thick" and "thin." Thus, the authors investigated the relationship between periorbital edema and ecchymosis on the postoperative first, third, and seventh days obtained from the examination files of the patients. Findings: When bone density subgroups are examined, it has been shown that the degree of periorbital edema of the patients in the "very dense" and "less dense" group categories decreased from the first day to the seventh postoperative day. The degrees of periorbital edema on the third postoperative day were statistically higher in the "less dense" group than in the "very dense" group. In the authors' study, no correlation was found between the degrees of postoperative periorbital edema and ecchymosis and bone density subgroups on other days. While an increase was observed in the periorbital ecchymosis grades of the patients in the "less dense" subgroup category from the first day to the third postoperative day, the periorbital ecchymosis grades of the patients in the "very dense" subgroup category decreased from the first day to the third day. In both subgroups, the lowest periorbital ecchymosis levels were observed on the postoperative seventh day. When bone thickness subgroups are examined, it has been shown that the degree of periorbital edema of the patients in the "thick" and "thin" group categories decreases from the first day to the seventh day postoperatively. When the bone thickness subgroups were examined, the periorbital ecchymosis degrees of the patients in the "thick" and "thin" group categories increased on the third postoperative day, while it reached the lowest level on the postoperative seventh day. There was no significant difference between the first, third, and seventh-day periorbital edema and ecchymosis conditions in the "thick" and "thin" groups. Conclusion: The authors observed that periorbital edema and ecchymosis that may occur after septorhinoplasty can be affected by the variable features of the lateral nasal wall bone structure. The authors conclude that the changes in the healing process can be affected by different bone density values in particular.
  • [ X ]
    Öğe
    İnflamatuvar Barsak Hastalığını Taklit Eden Renal Enfarkt: Olgu Sunusu
    (2017) Reşorlu, Mustafa; Öztürk, Muhsin Özgün; Aylanç, Nilüfer; Toprak, Canan Akgün
    Akut etyolopatogenezinde tromboemboli major rol oynar.Akut renal enfarkt için en önemli risk faktörleri; atrialfibrilasyon, ateroskleroz, geçirilmiş emboli öyküsü vekalp hastalıklarıdır. Sıklıkla ileri yaş grubunuetkilemekte ve cinsiyet ayrımı göstermemektedir.Hastalarda genellikle yan ağrısı, üst abdominal ağrı,bulantı, kusma ve ateş gibi nonspesifik semptomlarvardır. Klinik tablonun spesifik olmaması nedeniyle tanıkonulması birçok olguda gecikmektedir. Bu çalışmada,hastanemize karın ağrısı, kusma şikayeti ile başvuran veyapılan bilgisayarlı tomografi tetkiki ile renal enfarkttanısı konulan 45 yaşındaki olgumuzu sunuyoruz
  • [ X ]
    Öğe
    Periaortitli Hastada Retroperitoneal ve Mediastinal Fibrozis Birlikteliği: Olgu Sunusu
    (2017) Toprak, Canan Akgün; Öztürk, Muhsin Özgün; Reşorlu, Mustafa
    Kronik periaortit daha sık orta yaş erkekleri etkilemekte ve nadir olarak görülmektedir. Patofizyolojisinde otoimmünitenin etkili olduğu ve idiopatik retroperitoneal fibrozis, perianevrizmal fibrozis, enflamatuar abdominal aort anevrizması ile ilişkili olduğu ileri sürülmektedir. Retroperitoneal fibrozis olgularının büyük kısmı idiopatiktir. Mediastinal fibrozis ise sıklıkla enfeksiyoz süreçle ilişkilidir. Bu iki patolojik tablonun birlikteliği ise oldukça nadirdir. Biz bu çalışmamızda periaortiti olan bir hastamızda eşlik eden retroperitoneal ve mediastinal fibrozis birlikteliğini sunmayı amaçladık.
  • [ X ]
    Öğe
    Spleen and muscle metastasis in renal-cell carcinoma
    (2018) Reşorlu, Mustafa; Aylanç, Nilüfer; Karatağ, Ozan; Öztürk, Muhsin Özgün
    [Abstract Not Available]
  • Küçük Resim
    Öğe
    The Effectiveness of Routine Cranial Computerized Tomography in the Evaluation of Facial Bone Fractures
    (Emergency Physicians Associations of Turkey, 2021) DaŞ, Murat; Reşorlu, Mustafa; Karatağ, Ozan; Uysal, Fatma; Öztürk, Muhsin Özgün
    Aim: This study aimed to investigate the ability of routine cranial computed tomography (CT) to detect facial bone fractures, taking the maxillofacial, orbital, and temporal bones CT as reference. Materials and Methods: Patients who presented to the emergency department with head trauma and undergoing cranial CT were included in the study. Cases in the study group were also assessed using at least one of maxillofacial, orbital, or temporal CT. Results: Fracture was present in 155 patients who were examined by maxillofacial, orbital, or temporal CT. Moreover, 59 patients had a single fracture and 96 had more than one fracture. Fractures were determined completely and accurately in 71 patients using cranial CT. Cranial CT successfully provided the fracture diagnosis in 48 of 96 patients with multiple fractures, but all fracture lines in these patients were not shown. Eleven patients were reported as having false-positive results. The effectiveness of cranial CT was presented as a sensitivity of 45.8%, specificity of 93.1%, positive predictive value of 86.6%, negative predictive value of 63.8%, and kappa value of 0.39. Cranial CT identified 11 of 21 temporal, 33 of 50 nasal, 27 of 35 zygomatic, 3 of 4 occipital, 8 of 17 ethmoid, and 19 of 23 frontal bone fractures. Conclusion: CT assists in the detection of small, non-displaced fractures at the temporal, maxillofacial, and orbital bones owing to its advantages such as having thin slice thickness, use of a bone algorithm, and ability to reformat images.