Bir saatlik ekstremite turnike uygulama eğitiminin, kanamayı durdurabilme başarısının ölçülmesi; iki aylık süreçte eğitimin kalıcılığının değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma, daha önce Turnike Uygulama Eğitimi almamış sağlık personellerinin bir saatlik eğitim sonrası kanama durdurma becerilerini ve bir saatlik eğitimin iki aylık süreçte kalıcılığını ölçmek için tasarlanmış deneysel bir çalışmadır. Ankara'da görev yapan, askeri harekat bölgelerindeki görevlendirmelere katılan ve daha önce ekstiremite turnike uygulama eğitimi almamış 31 Ulusal Medikal Kurtarma Ekibi gönüllüsü sağlık personeli üzerinde; Eğitim Öncesi, Eğitim Sonrası ve 2.ay da turnike uygulaması ile kanama durdurma becerileri ölçülmüştür. Başarılı turnike uygulaması; turnike yerinin doğruluğu, turnike uygulama süresi ve uygulama sonrası ekstiremite distalinde nabız varlığını kontrol eden 3 parametre ile ölçülmüştür. Katılımcıların çoğunluğu turnike uygulama süresini doğru zaman aralığında yaptıklarından, turnike uygulama süresi açısından eğitim zamanlarına göre anlamlı fark bulunmazken (38,5 ± 9,7sn); turnike yeri doğruluğu ((EÖ: %51,6) (ES: %96,8) (2.AY: %100,0)) ve turnike uygulama sonrası ekstremitede nabız varlığı değerleri yönünden eğitim zamanları arasında pozitif yönlü anlamlı bir fark olduğu ((EÖ:%16,1) (ES:%80,6) (2.AY:%90,3)) bulunmuştur. Turnike Uygulama becerisi yönünden cinsiyetler arasında da anlamlı bir fark olmadığı (P=0,481) bulunmuştur. Sonuç olarak; çalışmamızda teorik ve pratik içeriğe sahip bir saatlik Turnike Uygulama eğitiminin kanama durdurma becerisi geliştirmede etkili olduğu ve bu etkinin iki ay kalıcılığını koruduğu bulunmuştur. Bu çalışma, düşük maliyetli ve kısa zamanda sunulan bir Turnike Uygulama eğitiminin, travmaya bağlı önlenebilir ölümlerin başında gelen kanamaya karşı etkisini literatüre kazandırmak konusunda önemlidir.

This study is an experimental study designed to measure the bleeding-stopping skills of healthcare professionals after receiving Tourniquet Application Training. "Bleeding-stopping with tourniquet application" skills of 31 UMKE volunteer (Turkish National Medical Rescue Team) health personnel who were assigned to military operations were measured (Pre-training, Post-Training, and in the 2nd month after training). Successful tourniquet application was measured with 3 parameters that control the accuracy of tourniquet location, tourniquet application time, and the presence of pulse in the distal extremity after application. There was no significant difference between the groups in terms of tourniquet application time (38.5 ± 9.7 seconds), since the majority of the participants performed the tourniquet application time in the correct time interval. There was a significant positive difference between the groups in terms of tourniquet location accuracy [(Pre-training: 51.6%) (Post-training: 96.8%)(After Training: 2nd month: 100.0%)] and extremity pulse presence values after tourniquet application [(Pre-training: 16%),1) (After Training: 80.6%) (After Training: 2 months: 90.3%)]. It was also found that there was no significant difference between the genders in terms of tourniquet application skills (P=0.481). As a result, we found that a one-hour Tourniquet Application Training with theoretical and practical content was effective in improving the ability to stop bleeding, and this effect remained for two months. Our study is important in evaluating the effect of a low-cost and short-term Tourniquet Application Training on bleeding, which is one of the leading preventable deaths due to trauma.