Futbol Oyuncularının Pozisyonel Rekabet Düzeyleri ile Zihinsel Dayanıklıkları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu araştırmanın amacı, futbol oyuncularında pozisyonel rekabet düzeyi ile zihinsel dayanıklılık arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Çalışma, Türkiye Futbol Federasyonu 2. Lig, 3. Lig, Bölgesel ve Yerel Amatör Lig’de oynayan 202 futbol oyuncusu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Kişisel bilgi formu, sporda pozisyonel rekabet ölçeği ve zihinsel dayanıklılık envanteri veri toplama araçları olarak kullanılmıştır. Veri dağılımının normalliğine göre; gruplar arası karşılaştırmalar için ilişkisiz örneklemler için T-testi, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Futbol oyuncularında pozisyonel rekabet düzeyi ile zihinsel dayanıklılık arasındaki ilişki Pearson korelasyon katsayısı ile belirlenmiştir. Bulgular: Sporda zihinsel dayanıklılık envanteri ve pozisyonel rekabet ölçeği puanlarında, spor yaşı, spor ile ilgili akademik eğitim alma durumu, lig ve aylık gelir durumuna göre anlamlı farklılık belirlenmedi (p>0.05). Yaş değişkenine göre, takım arkadaşını destekleme, iletişim ve antrenörü tanıma alt boyut puanlarında, haftalık antrenman sayısı değişkenine göre iletişim alt boyut puanlarında ve mevki değişkenine göre ise takım arkadaşı desteği alt boyut puanlarında anlamlı farklılıklar belirlendi (p<0.05). Ayrıca, futbol oyuncularında pozisyonel rekabet düzeyi ile zihinsel dayanıklılık arasında anlamlı ve zayıf düzeyde pozitif bir ilişki belirlendi. Bununla beraber, sporda pozisyonel rekabet ölçeği toplam puanları ile zihinsel dayanıklılık envanterinin kontrol alt boyut puanları arasında ise negatif yönlü bir ilişki tespit edilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak, futbol oyuncularının pozisyonel rekabet düzeyleri arttıkça zihinsel dayanıklılıklarını da arttığı söylenebilir. Fiziksel antrenmanların zihinsel antrenman uygulamaları ile birleştirilmesiyle, futbol oyuncularının zihinsel dayanıklılıkları geliştirilebilir.

Purpose: The aim of this research was to examine the relationship between positional competition level and the mental toughness in football players. Method: The study was performed on 202 football players playing in Turkish Football Federation 2nd League, 3rd League, Regional and Local Amateur League. Personal information form, positional competition scale and mental toughness inventory in sports were used as data collection tools. According to the normality of the data distribution; independent samples T-test, one-way analysis of variance (ANOVA) were used for comparisons between groups. The relationship between positional competition level and mental toughness in football players was determined by the Pearson correlation coefficient. Results: There was no significant difference in scores of positional competition scale and mental toughness inventory in sports according to sports age, academic education related to sports, league and monthly income (p>0.05). The significant differences were determined in the sub-dimension scores of supporting the teammate, communication and getting to know the coach according to the age variable, communication sub-dimension scores according to the weekly training number variable, and teammate support sub-dimension scores according to the position variable (p<0.05). Also, a significant and weak positive correlation was determined between the positional competition level and mental toughness in football players. However, a negative correlation was found between the total scores of the positional competition scale in sports and the control sub-dimension scores of the mental toughness inventory. Conclusion: Consequently, it may be said that as the level of positional competition of football players increases, their mental toughness also increases. By combining physical training with mental training practices, the mental toughness of football players may be developed.