20. yüzyıl resminde farklı malzeme kullanımı yüzeyden çıkışın temsilleri

Abstract

20. yüzyılın başlarında boyut ve doku arayışıyla resme dâhil olan farklı malzemeler, kesilip yapıştırılan kağıtlar ile başlamış olup günlük kullanım nesnelerinden, atık malzemelere ve organik maddelere kadar genişlemiştir. Bu kullanımlar resimde yeni terimlerin ve kolaj, asemblaj, rölyef (resim-heykel), montaj, dekolaj ve fotomontaj gibi tekniklerin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Bu teknik ve terimlerin ortaya çıkışı, bazen sanat anlayışlarının yönelimine göre bazen de malzeme kullanımlarının gerekliliğine göre şekillenmektedir. Malzeme kullanımının bir diğer etkisi süreç üzerinde olmuştur. Bunlar üretim sürecinin gösterildiği, kalıcılığın önemsizleştiği ve doğadan alınan yalın maddelerin kullanımında zamanla oluşacak tahribatın kabul edildiği uygulamalardır. Boya dışında resme dȃhil olan malzemelerin, doku ve sanat öğesi olmak üzere iki farklı kullanım biçimi dikkat çekmektedir. Doku için kullanımı, tuval üzerine farklı malzemelerin uygulanmasıyla espas olanaklarını çeşitlendirmiş ve dokunsal olana ilgiyi arttırmıştır. Sanat öğesi olarak kullanılan malzemeler de ise günlük kullanım nesneleri ile endüstriyel üretimler estetik değer kazanmış ve ifadeye doğrudan etki etmişlerdir. Her şeyin, sanat öğesi veya nesnesi olabileceği fikrinin gelişmesine kadar giden bu adımlar, başlangıcından itibaren sanatçının rolünü, sanat eserinin niteliğini ve sanat eserini izlemenin yönünü değiştirmektedir. Bu çalışmada 20. yüzyıl sanatında kullanılan farklı malzemeler, teknikler ve terimler, ifadeye direkt etki eden ve doku için araç olarak kullanılan yönleriyle incelenmiştir. Farklı malzeme kullanımının sanata etkileri, sanatçıların uygulama biçimleri üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır.

In the beginning of the 20th century, different materials included in the paintind in search of dimention and texture started with paper that was cut and pasted and expanded from everyday use objects to waste materials and organic materials. These uses have led to the emergence of new terms in painting techniques such as collage, assemblage, relief (painting-sculpture), montage, decollage and photomontage. The emergence of these techniques and terms is sometimes shaped according to the direction of artistic understanding in the art movements and sometimes according to the necessity of material usage. Another effect of material use has been on the process. These are the practices in which the production process is shown, the permanence becomes unimportant, and the destruction that will occur over time in the use of lean materials taken from nature is accepted. Apart from oil, two different ways draw attention of using the materials included in the painting; texture and art element. Its use for texture has diversified the space possibilities and increased interest in the tactile by applying different materials on the canvas. The materials used as art elements, on the other hand, daily use objects and industrial productions have gained aesthetic value and have a direct impact on expression. These steps, which lead to the development of the idea that everything can be an art element or object, change the role of the artist, the quality of the work of art and the direction of viewing the work of art from the beginning. In this study, different materials, techniques and terms used in 20th century art are examined in terms of their direct effects on expression and used as tools for texture. The effects of the use of different materials on art have been tried to be explained through the application styles of the artists.