Öğretmenlerin uzaktan eğitim ve iş-yaşam dengesine yönelik algıları arasındaki ilişki

Abstract

Çalışmanın amacı, COVID-19 pandemi sürecinde öğretmenlerin yürüttükleri uzaktan eğitim ve iş yaşam dengesi arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaktır. Uzaktan eğitim sürecinde öğretmenlerin cinsiyet, yaş, branş, mesleki kıdem yılı, eğitim durumu, görev yaptıkları okul türü, ve görev yaptıkları okul kademesine göre iş ve yaşam dengesi arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın amacı doğrultusunda Kurnaz vd.'nin (2020) geliştirdiği "Öğretmenlerin Uzaktan Eğitim Algıları Ölçeği" ile Apaydın'ın (2011) geliştirdiği "İş-Yaşam Dengesi Ölçeği" ve "Kişisel Bilgi Formu" kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini, Çanakkale il merkezinde yer alan devlet ilkokul ve ortaokulları ve özel ilkokul ve ortaokullarda çalışan 242 öğretmen oluşturmuştur. Veri sonuçları SPSS 21.0 programında analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda öğretmenlerin pandemi döneminde yürüttükleri uzaktan eğitim algılarına göre, öğretmenlerin cinsiyet ve mesleki kıdem değişkenleri arasındaki farklılığın anlamlı düzeyde olmadığı; yaş grubu, branşları, eğitim durumları, okul türleri ve çalıştıkları okul kademesi arasında anlamlı farklılıklar olduğu tespit edilmiştir. Aynı zamanda öğretmenlerin iş-yaşam dengesi algılarına göre, öğretmenlerin cinsiyet değişkeni arasında anlamlı bir farklılık bulunmadığını ortaya koyarken; yaş grubu, branşları, mesleki kıdem yılı, eğitim durumları, okul türleri ve çalıştıkları okul kademesi arasında anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Son olarak da katılımcıların uzaktan eğitime ilişkin düşünceleri, uzaktan eğitimde yapılan öğretim uygulamaları, tutumları ile iş-yaşam dengesinin alt boyutları iş-yaşam uyumu, yaşamı ihmal etme boyutları arasında anlamlı bir ilişki olmadığını göstermiştir. Uzaktan eğitimde kendi imkan/yeterlilikleri ile kendine zaman ayırma boyutu arasında zayıf düzeyde pozitif ve anlamlı bir ilişki ile birlikte uzaktan eğitimde ödevlere ilişkin algıları ile yaşamın işten ibaret olması boyutu arasında negatif yönde zayıf düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir.

The present study intends to reveal the relationship between teachers' work-life balance and distance education during the COVID-19 outbreak by considering the parameters gender, age, field of expertise, professional seniority, educational status, school type and education stage. It is a survey research study. "Distance Education Perceptions of Teachers Scale" developed by Kurnaz et al. (2020) and "Work-Life Balance Scale" and "Form of Demographic Information" by Apaydın (2011) were used for the purpose of the study. The sample consists of 242 teachers working at private and state elementary and middle schools in the city center of Çanakkale. The data were analyzed on SPSS 21.0, a statistical analysis program. The research revealed no significant difference between teachers' genders and professional seniority but between age, professional field of expertise, educational status, school type, and educational stage in consideration of their perceptions of distance education during the pandemic. Moreover, the research also found no significant difference between the levels of teachers' work-life balance in terms of gender but of age, field of expertise, professional seniority, educational status, school type and educational stage. Lastly, it was shown that there was no significant relationship between the participants' thoughts on distance education, teaching practices in distance education, their attitudes and the sub-dimensions of work-life balance, work-life harmony and life neglect dimensions. It was determined that there was a weak positive significant relationship between the parameters one's own means/competencies in distance education and the sub-domain sparing time for oneself and that there was a weak significant negative relationship between their perceptions of homework in distance education and the dimension life consisting of work.