Bağlanma yaralanmasında yalnızlık ve affetme kararı arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Araştırmada en az bir yıllık evli bireylerde bağlanma yaralanması, duygusal yalnızlık ve affetme kararı arasındaki ilişki incelemiştir. Yine araştırmada en az bir yıllık evli bireylerin bağlanma yaralanması, duygusal yalnızlık ve affetme kararına ilişkin katılımları; cinsiyet, yaş, öğrenim durumu, evlilik süresi ve çocuk sayısı değişkenleri açısından ele alınmıştır. Araştırma tarama modelinde yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma evreni olan Çanakkale ilinden 419 kişilik bir örneklem belirlenmiştir. Örneklemden elde edilen verilerin normal dağılım göstermesi nedeniyle araştırmada parametrik testlerden bağımsız örneklemler t-Test, tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyon testi kullanılmıştır. Araştırma ile örnekleme alınan bireylerin hem bağlanma yaralanması hem de duygusal yalnızlık düzeylerinde cinsiyet ve öğrenim düzeyinin etkili olmadığı; yaş, evlilik süresi ve çocuk sayısı değişkenlerinin belirleyici olduğu görülmüştür. Araştırmada bağlanma yaralanması ile duygusal yalnızlık arasında orta düzeyde pozitif yönlü; bağlanma yaralanması ile affetme kararı arasında düşük düzeyde negatif yönlü ve duygusal yalnızlık ile affetme kararı arasında düşük düzeyde negatif yönlü korelasyon tespit edilmiştir.

This study examines the relationship between attachment injury, emotional loneliness and forgiveness among individuals who have been married for at least one year. It further analyzes the attachment injury, emotional loneliness and decisions to forgive of individuals who have been married for at least one year by variables of gender, age, education level, duration of marriage and number of children. It thus draws on screening model. The study universe consists of a sample of 419 individuals in the city of Çanakkale, Turkey. As the data obtained from the sample show a normal distribution, independent samples t-Test, One-way ANOVA and Pearson correlation test among parametric tests are performed. This study concludes that gender and level of education affect neither attachment injury nor emotional loneliness levels of the individuals in the sample; on the other hand, age, duration of marriage and number of children variables are found to be decisive. It also yields a moderate level of positive correlation between attachment injury and emotional loneliness, a low level of negative correlation between attachment injury and decision to forgive, a low level of negative correlation between emotional loneliness and decision to forgive.