Tiroid nodüllerinin malign benign ayrımında sintigrafik özelliklerin ve likid biyopsi bulgularının karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada amacımız, Tc-99m MİBİ sintigrafisi ile kanda lökositte, plazma free cell DNA (cfDNA)'da ve biyopsi hücrelerinde telomer uzunluğu ölçümlerinin tiroid malign lezyonlarının tanısında noninvaziv yöntemler olarak gücünü ve yerini araştırmaktır. Metod: Malign tiroid nodülü ön tanısıyla ultrason ve Tc-99m MİBİ sintigrafi görüntülemesi ve iğne biyopsisi yapılan 128 hastanın verileri analiz edildi. Bu hastaların 98'inde, kandan elde edilen lökositlerde, plazmadan elde edilen cfDNA' larda ve biyopsi materyalinden elde edilen hücrelerde Q PCR yöntemiyle telomer uzunluğu ölçüldü. Telomer uzunluğu Telomer/Singlecopy (T/S) oranını veren bir formül ile hesaplandı; T/S değeri referans DNA' ya göre normalize edilerek rölatif T/S oranı hesaplandı. Sitolojik inceleme sonuçlarına göre hastalar malign, benign ve şüpheli olarak üç gruba ayrıldı. Grupların ortalamaları arasındaki farklılık Kruskal Wallis ve Ki kare yöntemiyle, değişkenler arasındaki bağımlılık Spearman korelasyon analizi ile incelendi. Bulgular: Malign tiroid nodüllerinin tanısı için Tc-99m MİBİ sintigrafisinin sensitivitesi, spesifitesi, pozitif prediktif değeri, negatif prediktif değeri ve doğruluğu sırasıyla %64,70, %79,16, %29,72, %83,51 ve %67,96 bulundu. Elde edilen sonuçlar genel olarak literatürde bildirilenlerle benzer iken, pozitif prediktif değer daha düşük bulundu. Lökosit, plazma ve doku telomer uzunlukları (T/S değerleri) gruplar arasında anlamlı bir fark göstermedi. Grupların tamamında telomer uzunlukları tam kan, plazma ve doku olarak sıralanmaktaydı. Sonuç: Tiroid nodüllerinde malignite tanısı için Tc-99m MİBİ sintigrafi makul tanısal doğruluk değerlerine sahip gözükmektedir. Sınırlı sayıda olan literatür bulgularının aksine fragmente telomerik uzunluklarının tiroid malignitesinin öngörülmesinde geçerli bir metod olamayabileceği düşünüldü. Daha geniş hasta serilerinin dahil edildiği kapsamlı araştırmaların yapılması yararlı olacaktır.

Objective: Our aim in this study is to investigate the power and place of Tc-99m MIBI scintigraphy and telomere length measurements in blood leukocytes, plasma free cell DNA (cfDNA) and biopsy cells as noninvasive methods in the diagnosis of thyroid malignant lesions. Methods: The data of 128 patients who underwent ultrasound, Tc-99m MIBI scintigraphy imaging and needle biopsy with the preliminary diagnosis of malignant thyroid nodule were analyzed. In 98 patients, telomere length was measured in leukocytes obtained from blood, cfDNA obtained from plasma and cells obtained from biopsy material by Q PCR method. Telomere length was calculated with a formula giving the Telomer/Singlecopy (T/S) ratio; the relative T/S ratio was calculated by normalizing the T/S value to the reference DNA. According to the results of cytological examination, patients were divided into three groups as malignant, benign and suspicious. The difference between the means of the groups was analyzed with the Kruskal Wallis and Chi-square method, and the dependence between the variables was analyzed with the Spearman correlation analysis. Results: The sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value and accuracy of Tc-99m MIBI scintigraphy for the diagnosis of malignant thyroid nodules were found 64.70%, 79.16%, 29.72%, 83.51% and 67.96%, respectively. While the results obtained were generally similar to those reported in the literature, the positive predictive value was found to be lower. Leukocyte, plasma and tissue telomere lengths (T/S values) did not differ significantly between the groups. Telomere lengths were listed as whole blood, plasma and tissue in all groups. Conclusion: Tc-99m MIBI scintigraphy seems to have reasonable diagnostic accuracy for the diagnosis of malignancy in thyroid nodules. Contrary to the limited number of literature findings, it was thought that fragmented telomeric lengths may.