İletişim becerileri eğitim programının baba-çocuk iletişimi üzerinde etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada 6-10 yaş aralığında çocuğu olan babalara yönelik hazırlanan 'İletişim Becerileri Eğitim Programı'nın baba-çocuk iletişimi üzerine etkisi araştırılmıştır. Araştırma deney grubu 12 ve kontrol grubu 12 olmak üzere 24 baba ile yürütülmüştür. Deney ve kontrol grupları seçkisiz atamayla oluşturulmuştur. Veri toplama aracı olarak 'Ebeveynin Çocuğuyla İletişimi Ölçeği' ve babaların demografik bilgilerine yönelik 'Genel Bilgi Formu' ve eğitim programının değerlendirilmesine yönelik 'İletişim Becerileri Eğitim Programını Değerlendirme Formu' kullanmıştır. Deney grubunda yer alan babalara araştırmacı tarafından hazırlanan 5 oturum süren 'İletişim Becerileri Eğitim Programı' uygulanmıştır. Kontrol grubunda yer alan babalara herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Yapılan araştırmada deney grubundaki babaların Ebeveynin Çocuğuyla İletişimi Ölçeği (EÇİÖ)'den aldıkları ön test ve son test puanları Wilcoxon İşaretli Sıralar testi kullanılarak karşılaştırılmıştır. Ön testler ve son testler karşılaştırıldığında son testler lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Ayrıca deney ve kontrol grubundaki babaların (EÇİÖ)'den aldıkları son test puanları Mann-Whitney U testi ile karşılaştırılmıştır. Deney ve kontrol grupları arasında deney grubu lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Buna bağlı olarak deney grubundaki babalara uygulanan 'İletişim Becerileri Eğitim Programı'nın baba ile çocuk arasındaki iletişimde olumlu yönde değişim sağladığı ve programın etkili olduğu söylenebilir. Araştırma sonucunda anne-baba görüşlerine göre babaların çocuklarıyla daha iyi bir ilişki içinde olması, çocuklarına daha fazla vakit ayırması, çocuklarıyla daha az çatışma yaşaması yönünde değişim sağladığı görülmüştür.

In this study, the effect of the "Communication Skills Training Program", which was prepared for fathers with children between the ages of 6-10, on father-child communication was investigated. The research was carried out with 24 fathers, 12 in the experimental group and 12 in the control group. Experimental and control groups were formed by random assignment. As the data collection tool, the 'Parent's Communication Scale' and the 'General Information Form' for the demographic information of the fathers and the 'Communication Skills Education Program Evaluation Form' for the evaluation of the education program were used. The "Communication Skills Training Program", which lasted 5 sessions, prepared by the researcher, was applied to the fathers in the experimental group. No studies were conducted on the fathers in the control group. In the study, the pre-test and post-test scores of the fathers in the experimental group from the Parent-to-Child Communication Scale were compared using the Wilcoxon Signed Ranks test. When the pre-tests and post-tests were compared, it was seen that there was a significant difference in favor of the post-tests. In addition, the post-test scores of the fathers in the experimental and control groups were compared with the Mann-Whitney U test. It was observed that there was a significant difference between the experimental and control groups in favor of the experimental group. Accordingly, it can be said that the "Communication Skills Training Program" applied to the fathers in the experimental group provided a positive change in the communication between the father and the child and the program was effective. As a result of the research, it has been seen that fathers have a better relationship with their children, spend more time with their children, and have less conflict with their children, according to the views of parents.