Communication, climate and managerial flexibility regarding scholarly practices in universities, and faculty's academic intellectual leadership: A structural equation modeling

Abstract

Yükseköğretim alanında son dönemde yaşanan değişimler, akademisyenlere yenilikçi öğretim metotları geliştirme, alternatif kaynaklar üretme, devlet ve endüstri ile işbirliğine öncülük etme, uluslararası araştırma ağlarına katılma, disiplinlerini ve kurumlarını temsil etme gibi yeni görevler getirmiştir. Bu görevler ile birlikte geleneksel rolleri olan bilgi üreticiliği ve kamu entelektüelliği, akademisyenlerin entelektüel liderliğini oluşturmaktadır. Üst düzey akademisyenler olan öğretim üyelerinin bu davranışlarının irdelenmesi kadar, öğretim üyelerinin kişisel ve üniversitelerin örgütsel özelliklerinin bu liderlik davranışları üzerindeki etkisinin belirlenmesi de önemli görünmektedir. Bu anlamda; araştırmanın amacı, öğretim üyelerinin kişisel özelliklerinin entelektüel liderlikleri üzerindeki etkisinin ve öğretim üyelerinin liderlikleri ile üniversitelerdeki iletişim, iklim ve yönetsel uygulama esnekliği arasındaki ilişkilerin incelenmesidir. Bu doğrultuda; araştırma verileri 504 Türk öğretim üyesinden Örgütsel İletişim, Örgüt İklimi, Bilimsel-Sosyal Uygulamalara İlişkin Yönetsel Esneklik ve Akademik Entelektüel Liderlik ölçeklerinden oluşan online anket ile toplanmıştır. Verilerin analizinde Betimsel, Çıkarımsal, Korelasyon ve Yapısal Eşitlik Modellemesi kapsamında Yol analizleri gerçekleştirilmiştir. Analiz sonuçları; cinsiyet, kıdem, ünvan, disiplin ve yönetim görevi değişkenlerinin öğretim üyelerinin liderlikleri üzerinde etkili olduğunu göstermektedir. Ayrıca, öğretim üyelerinin önceliklerini disiplinlerine katkı sağlayıcı davranışların oluşturduğu ve kurumlarındaki iletişimin örgütsel iklim ve bilimsel-sosyal uygulamalara ilişkin yönetsel esneklik aracılığıyla entelektüel liderliklerini etkilediği belirlenmiştir. Bu sonuçlara göre, öğretim üyelerinin akademik entelektüel liderliklerini güçlendirmek için üniversite yönetimlerinin işlevsel iletişim sistemleri oluşturarak, kurumlarındaki iklimi ve uygulamaların etkinliğini geliştirmeleri gerektiği söylenebilir.

Recent changes in higher education area have brought new duties to academics such as developing innovative teaching methods, generating alternative resources, leading cooperation with government and industry, participating in international research networks, representing disciplines and institutions. These new duties and academics' traditional roles, as knowledge producer and public intellectual, constitute their intellectual leadership. As well as examining the fulfilment of these behaviors by faculty as senior academics, it is important to investigate the effects of their personal and universities' organizational features on their leadership. Accordingly, the purpose of the research is to examine the influence of faculty's personal characteristics on their leadership, and to explore relations among communication, climate and managerial practice flexibility in universities and their leadership. For this purpose, data were collected from 504 Turkish faculty by online questionnaire consisting of Organizational Communication, Organizational Climate, Managerial Flexibility Regarding Scholarly Practices, Academic Intellectual Leadership scales. The data set was analysed by using Descriptive, Inferential and Correlation analyses, and Path Analysis within Structural Equation Modeling. Results show that faculty's gender, seniority, titles, disciplines and administrative duties have significant influence on their leadership. Analysis also revealed that faculty give priority to behaviors which primarily contribute to the development of their disciplines, and communication in universities has a strong impact on their leadership by the mediation of organizational climate and managerial flexibility regarding scholarly practices. Consequently, university managements, to empower faculty's academic intellectual leadership, should generate more positive atmosphere and maximize the efficiency of institutional practices by establishing functional communication systems in their institutions.