Antidepresan olarak kullanılan essitalopram etken maddeli cipralex ve doxepin etken maddeli sinequan ilaçlarının insan periferal lenfositlerinde in vitro genotoksik etkileri

Abstract

Çalışma, CBMN, KKD ve Komet teknikleri kullanılarak Doxepin etken maddeli Sinequan ve Essitalopram etken maddeli Cipralex ilaçlarının olası genotoksik ve sitotoksik etkilerini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Deneyler in vitro şartlarda geçekleştirilmiştir. İnsan periferal kan lenfositleri, ilaçların 1, 2.5, 5 ve 10 µg/ml'lik konsantrasyonları ile 24 saat süreyle muamele edilmişlerdir. Sinequan ve Cipralex'in her üç yönteme ait, çalışılan konsantrasyonlara bağlı oluşan gruplar arası sitotoksisite ve genotoksisite değerleri Kruskal Wallis H testiyle, pozitif kontrol ve negatif kontrol karşılaştırılması ise Mann-Whitney U testiyle yapılmıştır. Doz cevap ilişkisine çoklu lineer regresyon analizi uygulanmıştır. Cipralex ve Sinequan, ‰ mikronükleus (MNL) oluşturması bakımından değerlendirilmiş ve konsantrasyonlar arası medyan değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p˃0.05). Konsantrasyon artışı ile ‰ MNL artışı arasındaki ilişki regresyon analizi ile incelenmiş ve her iki ilçta da aralarında pozitif korelasyon bulunmuştur (Cipralex; p˂0.05, r= 0.97 Sinequan; p˂0.05, r= 0.96). Cipralex DNA hasarı (AU) oluşturması bakımındandeğerlendirilmiş ve konsantrasyonlar arası medyan değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p˃0.05). Sinequan AU oluşturması bakımından değerlendirilmiş ve konsantrasyonlar arası medyan değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur (p˂0.05). Her iki ilacın da konsantrasyon artışı ile AU artışı arasındaki ilişkisi regresyon analizi ile incelenmiş ve aralarında pozitif korelasyon bulunmuştur (Cipralex; p˂0.05, r=0.92 Sinequan; p˂0.001, r= 0.99 ). Her iki ilaç KKD/M oluşturması bakımından değerlendirilmiş ve konsantrasyonlar arası medyan değerleri bakımından istatistiksel olarak oldukça anlamlı fark bulunmuştur (p˂0.01). İki ilacın da konsantrasyon artışı ile KKD/M artışı aralarında pozitif korelasyon bulunmuştur (Cipralex; p˂0.0001, r=0.99 Sinequan; p˂0.000, r=0.99). Test edilen konsantrasyonlarda her iki ilacın da sitotoksik ve mitotik inhibisyon etkilerinin olmadığı görülmüştür. Ancak Sinequan'ın KKD/M ve AU oluşturması bakımından, Cipralex'in ise KKD/M oluşturması bakımından istatistiksel olarak anlamlı bulunması ilaçlarınının, in vitro şartlarda insan periferal lenfositlerinde 24 saatlik etkisi sonucu genotoksik potansiyelleri olduğunu göstermektedir.

The aim of this study is to investigate the possible genotoxic and cytotoxic effects of the antidepressant drugs Cipralex and Sinequan containing the active ingredients Essitalopram and Doxepin respectively by using CBMN, KKD and Comet techniques. Experiments were performed in in vitro conditions. Human peripheral lymphocytes were treated with 1, 2.5, 5 and 10µg/ml concentrations of drugs for 24 hours. Interfactional cytotoxic and genotoxic values depending on the studied desos belonging to the three methods of Sinequan and Cipralex have been done through Kruskal-Wallis H test, and positive control and negative control test comparison has been done through Mann-Whitney U test. Multiple lineer regration Analysis has been applied on dose-response relation. Both drugs have been assessed in terms of ‰ Micronucleus (MNL) formation and no any statistically significant differences have been found between the concentrations in terms of median values (p˃0.05). The relation between increasing concentrations and increasing ‰ MNL has been assessed through Regression analysis, and the relation was statistically significant in both drugs (Cipralex; p˂0.05, r= 0.97 Sinequan; p˂0.05, R2= 0.93). Cipralex has been assessed for causing DNA damage (AU), and no statistical significant differences have been found among the concentrations (p˃0.05). Sinequan has been assessed in terms forming AU and a statistically significant difference has been found among the concentrations (p˂0.05). The relation between increasing concentrations and the increasing AU has been evaluated through regration analysis, and a positive correlation has been found between them (Cipralex; p˂0.05, r= 0.92 Sinequan; p˂0.001, r= 0.99). Both drugs have been evaluated for creating KKD and a statistically highly significant difference amoung the concentrations in terms of median values has been detected (p˂0.01). A positive correlation has been found between the increasing concentrations of both drugs and increasing KKD (Cipralex; p˂0.0001, r= 0.99 Sinequan; p˂0.000, r= 0.99). It has been seen in the concentrations tested that both drugs do not have cytotoxic and mytotic activity inhibition effect. However, it also shows that, in view of the fact that Sinequan's forming KKD/M and AU, and Cipralex forming KKD/M have been found strategically logical, the drugs have genotoxic potentials on human peripheral lymphocytes as a result of a 24-hour exposure under in vitro conditions.