The Effects of Distance Education Applied Due to COVID-19 on Clinical Neurology Education

Abstract

Objective: The aim of this study was to compare distance and face-to-face learning models applied in neurology clinic education during the coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic. Materials and Methods: Medical faculty students who received clinical neurology education in the 2019-2020 academic years were included in the study. The online questionnaire used in the study consisted of three parts. The first part contained questions on students’ sociodemographic data and education; in the second part, questions were asked on the students’ competence level in meeting the cognitive and practical learning objectives of clinical neurology education; and in the third part, the medical school students’ attitudes toward online learning scale was included. Results: The average passing grades of the 45 students (84.3) who took the clinical neurology education face to face were lower than those of the 40 participants (91.1) who received distance education. In 30 of the 40 cognitive goals and 39 of the 40 practical goals, the group averages of the students who received face-toface training were higher than those of the distance education group. There was no correlation between passing grades and total scores on cognitive and practical goals. There was a significant correlation between the cognitive and practical total scores of the students and attitude scale toward distance/online learning scale score in the distance education group. Conclusion: Distance education was started for clinical neurology education in the COVID-19 pandemic. The proficiency levels declared by students regarding their learning goals after distance education were lower. The results achieved with distance education, especially in practical goals, were worse. Conversely, student grades were higher in the distance education group. These results show that there are serious difficulties in measurement and evaluation methods in distance education. It is necessary to review the experiences gained from the pandemic to eliminate deficiencies and improve clinical neurology education.

Amaç: Bu araştırmada, koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi sürecinde nöroloji klinik eğitiminde uygulanan uzaktan eğitimin yüz yüze eğitim ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2019-2020 eğitim döneminde nöroloji klinik eğitimi alan tıp fakültesi öğrencileri dahil edildi. Araştırmada kullanılan online anket formu üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde öğrencilerin sosyo-demografik özellikleri ve eğitimleriyle ilgili bilgileri, ikinci bölümde öğrencilerin nöroloji klinik eğitimi bilişsel ve uygulama öğrenim hedeflerine yönelik yeterlilik soruları, üçüncü bölümde tıp fakültesi öğrencilerinin uzaktan eğitim/online öğrenmeye yönelik tutum ölçeği yer almıştır. Bulgular: Nöroloji klinik eğitimini yüz yüze alan 45 öğrencinin ortalama geçme notları (84,3) eğitimi uzaktan eğitim yöntemleriyle alan 40 öğrencinin notundan (91,1) düşüktü. İncelenen 40 bilişsel hedeften 30’unda ve 40 uygulama hedefinden 39’unda yüz yüze eğitim alan grup ortalamaları uzaktan eğitim alan grup ortalamalarından daha yüksekti. Geçme notları ile bilişsel ve uygulama hedefleri toplam puanları arasında korelasyon yoktu. Uzaktan eğitim alan öğrencilerin toplam bilişsel ve toplam uygulama hedef puanları ile uzaktan/online öğrenmeye yönelik tutum ölçeği puanı arasında anlamlı korelasyon mevcuttu. Sonuç: COVID-19 pandemisi başladığında klinik nöroloji eğitimi için yüz yüze eğitim yerine uzaktan eğitime geçilmiştir. Yaptığımız çalışmada uzaktan eğitim sonrası öğrencilerin öğrenim hedefleri ile ilgili yeterlilik bildirimleri daha düşük bulunmuştur. Uzaktan eğitim ile özellikle uygulama hedeflerinde elde edilen sonuçlar daha kötüdür. Öğrenci notları ise uzaktan eğitim alan grupta daha yüksektir. Bu sonuçlar uygulanan uzaktan eğitimin iyi yapılandırılamadığı, ölçme değerlendirme yöntemlerinde ciddi zorluklar bulunduğunu göstermektedir. Yaşanılan pandemi sürecinden elde edilen deneyimlerin nöroloji klinik eğitiminin iyileştirilmesi amacıyla gözden geçirilmesi ve eksikliklerin giderilmesi gereklidir.