Professional and Personal English Language Needs Analysis of Faculty Members and Postgraduate Assistants at Faculty of Medicine

Abstract

As it is the case in many other majors, the need to become proficient in English is crucial for medical professionals mainly because they need to keep their knowledge and skills up-to-date, which requires them to follow recent changes and developments in the profession both in and out of the country. In this regard, as the language of science, English also dominates the literature in medicine. For this reason, to what extent medical professionals need English language skills both professionally and personally is a matter of concern for language teaching professionals. With this in mind, the current study examines English language needs of faculty members (FMs) and postgraduate assistants (PGAs) working at Faculty of Medicine at a state university in Turkey. 29 PGAs and 26 FMs from various departments responded to a 26-item, 4-point Likert scale assessing their needs on four macro skills; listening, reading, speaking, and writing complemented by micro skills. The results mainly revealed that on a professional basis, the FMs had stronger perceptions regarding their language needs than the PGAs did, while the PGAs’ perceptions of personal needs for reading and writing were found to be stronger than the FMs’. Additionally, the perceptions of both participant groups regarding their personal language needs were slightly lower than their professional ones, which may stem from the fact that being demanding and competitive, a medical career requires high standards to attain professional achievements where external drives and forces become more significant.

Diğer pek çok alanda olduğu gibi, tıp profesyonelleri için de İngilizcede yetkin olmak temelde ülke içinde ve dışında meydana gelen değişim ve gelişimleri takip ederek bilgi ve becerilerini güncel tutma gereksinimden ötürü oldukça önemlidir. Bu bağlamda, bilim dili olan İngilizce, aynı zamanda tıp alan yazınını da etkisi altına almaktadır. Bu nedenle, tıp profesyonellerinin hem mesleki hem de kişisel anlamda İngilizce dil becerilerine ne derece ihtiyaç duydukları dil öğretim profesyonelleri için bir düşünce konusudur. Bu noktalardan hareketle, bu çalışma Türkiye’de bulunan bir devlet üniversitesinin tıp fakültesi öğretim üyeleri ve asistan doktorlarının İngilizce dil ihtiyaçlarını incelemektedir. Çeşitli bölümlerden 29 asistan doktor ve 26 öğretim üyesi, mikro beceriler ile desteklenen 4 temel beceriye, dinleme, okuma, konuşma ve yazma, ilişkin dil ihtiyaçlarını 26 madde ile ölçen 4’lü Likert-tipi bir ölçeğe cevap vermişlerdir. Sonuçlar temelde mesleki anlamda, öğretim üyelerinin dil becerileri ihtiyaçları algılarının asistan doktorlarınkinden daha kuvvetli olduğunu, öte yandan asistan doktorların okuma ve yazmaya ilişkin kişisel ihtiyaçları algılarının ise öğretim üyelerininkinden daha güçlü olduğunu göstermiştir. Bununla birlikte, her iki tarafın kişisel dil ihtiyaçları algılarının mesleki ihtiyaçlarından bir miktar daha düşük olduğu görülmüştür. Bu durum ise, zor ve rekabetçi olan tıp kariyerinin, mesleki başarılara erişmek için, dışsal motivasyon ve dürtülerin daha belirgin olduğu yüksek standartları gerektiriyor olması gerçeğinden kaynaklanabilmektedir.