Girişimcilik- Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye İçin Ekonometrik Bir Analiz

Abstract

1980’lere kadar ithal ikameci anlayışa dayalı içsel kalkınma politikasının izlendiği Türkiye, bu yıllardan itibaren köklü bir politika değişikliğine gitmiştir. Bu doğrultuda ekonomi liberalleştirilerek dış ticarete ve rekabete açılmış, özelleştirme yoluyla devletin ekonomik üretimdeki ağırlığına son verilmiştir. Bu değişikliğin ekonomik hayattaki bir diğer yansıması da, özel yatırım ve girişimlerin önündeki birçok engelin kaldırılması ve yatırım alanlarının çeşitliliğinin artırılması olmuştur. İzleyen yıllarda hükümetler, ekonomik büyümeyi sağlamak, özellikle istihdamı artırmak ve yoksulluğu azaltmak amacı doğrultusunda yatırım ve girişimciliği teşvik eden politikalar izlemişlerdir. Bu amaçla, bir yandan girişim ve yatırım ortamını iyileştirecek hukuki, ekonomik ve bürokratik tedbirler alınmış, bir yandan da hem yerli hem de yabancı girişimcilere çeşitli teşvikler ve kolaylıklar sağlanmıştır. Bu çalışmada, Türkiye örneğinde girişimcilik ile ekonomik büyüme arasındaki ilişki vektör otoregresyon modeli kullanılarak ampirik olarak incelenmektedir. Etki–tepki analizi sonuçları, Türkiye’de girişimcilik ile ekonomik büyüme arasında kısa dönemli pozitif bir ilişki bulunduğunu göstermektedir. Granger nedensellik testine göre ise iki değişken arasında nedensellik bulunmamaktadır.

After following an import substitution based endogenous development policy until 1980s, Turkey witnessed a fundamental policy change. In this line, the economy was liberalized and opened to foreign trade and competition, and the public sector intensity in the economic production has been ended. Another reflection of this policy change on the economic life was abolishment of the barriers across private investment and enterprises and enhancement of the variety of investment areas. In the following years, in order to ensure economic growth, especially to raise employment and reduce poverty, governments adopted the policies which promote investment and entrepreneurship. To this end, judicial, economic and bureaucratic measures have been taken in order to adjust the investment and entrepreneurial environment while a variety of promotions and ease have been provided to native and foreign entrepreneurs. In this paper, the relationship between entrepreneurship and economic growth is empirically examined by using a vector autoregression model. Results of the impulse - response analysis show that there is a positive and short-term relationship between entrepreneurship and economic growth in Turkey. According to Granger causality test there is no causal relationship between the two variables.