Effect of teaching strategy in solving of contextual problems on students’ success

Abstract

The aim of this study was to examine the effect of teaching strategy in solving contextual problems on students’ success in sixth grade Mathematics lesson at secondary school. This quantitative study was modeled as a quasi-experimental pretest-posttest design with a control group. In experimental group (n=30) for twelve hours strategy instruction for teaching contextual problems was done while passive experimental group (n=30) were only introduced and made familiar with contextual problems without given any strategy instruction. Also, in control group (n=30) contextual problems were not mentioned and no strategy instruction for teaching contextual problems was given. A fifteen item “6th Grade Contextual Problems Achievement Test for Fractions subject” which was developed by the researchers was used as data collection instrument (KR 20 = .79). Achievement Test was administered to experimental, passive experimental, and control group before and after the experimental process as pretest and posttest. And the test was implemented again in all groups after 8 weeks of the study as a posttest to figure out retention level of students. Data were analyzed using one-way ANOVA, one-way repeated measures ANOVA and one-way repeated measures ANCOVA. At the end of the study, it was found that strategy teaching in solving contextual problems as a means of instruction increased sixth grade student academic success, retention level on fractions.

Bu çalışmanın amacı ortaokul 6.sınıf matematik dersinde bağlamsal problemlerin çözümünde problem çözme stratejisi öğretiminin öğrencilerin bağlamsal problem çözme başarısına etkisini araştırmaktır. Araştırmada öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel araştırma modeli kullanılmıştır. On iki ders saati süresi boyunca deney grubunda (n=30) bağlamsal problemler üzerinden strateji öğretimi yapılırken, pasif deney grubunun (n=30) sadece bağlamsal problemleri tanıması, aşina olması sağlanmış ve herhangi bir strateji öğretimi yapılmamış, kontrol grubunda ise (n=30) bağlamsal problemlerden bahsedilmemiş ve herhangi bir strateji öğretimi yapılmamıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından geliştirilmiş 15 maddelik “6. sınıf Kesirler konusu Bağlamsal Problemler Başarı Testi” (KR 20 = .79) kullanılmıştır. Başarı Testi deney, pasif deney ve kontrol gruplarına, araştırmaya başlamadan önce, eş zamanlı olarak öntest olarak uygulanmış, deneysel işlem sonrasında sontest ve son olarak araştırma bittikten 8 hafta sonra da kalıcılık testi olarak uygulanmıştır. Elde edilen nicel veriler Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA), Tekrarlı Ölçümler İçin Tek Faktörlü ANOVA ve Tekrarlı Ölçümler İçin Tek Faktörlü ANCOVA hesaplanarak analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda; bağlamsal problemlerin çözümünde problem çözme stratejisi öğretiminin, deney grubundaki öğrencilerin başarılarını ve öğrenilen bilginin kalıcılığını olumlu düzeyde artırdığı tespit edilmiştir.