Sıpkın, SevinçSen, BernaAkan, SerminMalak, Arzu Tuna2025-05-292025-05-2920102149-9063https://hdl.handle.net/20.500.12428/32797AMAÇ:Bu çalışma Onsekiz Mart Üniversitesi Tıp Fakültesi, İlahiyat Fakültesi ve Güzel Sanatlar Fakültesiöğretim elemanlarının organ bağışına bakış açılarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.GEREÇ ve YÖNTEM:İlgili literatür incelenerek sosyo-demografik ve organ nakline yönelik inanç vedüşünceler veri formu oluşturulmuştur. Araştırmayı kabul eden 82 öğretim elemanın organ nakline yönelikdüşünceleri belirlenmiştir. Elde edilen veriler sayı yüzde ve kikare testi ile değerlendirilmiştir.BULGULAR:Araştırmaya fakültelerden katılım eşit olarak sağlanamamıştır. (Tıp %43,9, Güzel sanatlar%40,2, İlahiyat % 15,9). Katılımcıların %62,2'si erkek, %46,3'ü yardımcı doçent, %68,3'ü evli, %95,1'i uzunyıllardır ilde yaşamış, annelerinin %42,7'si ilkokul, babalarının %42,7'si üniversite mezunudur. Organ bağışıhakkında bilgisi olan %93, 9 kişidir. İlahiyat ve güzel sanatlar fakültesi katılımcılarının %32.9'i gazete vedergilerden bu bilgiyi öğrenmiştir. %72 kişi kadavra ve canlıdan organ bağışı alınabileceğini, %87,8'ikadavradan organ alınmasını olumlu ve yararlı bulduğunu belirtmiştir. %86,6 kişi organ bağışındabulunmamıştır. %53.7 kişi organ bağışı yapmak istemektedir. Bağış yapmak istemeyenlerin %23.2'si sağlıkpersoneline güvenmemektedir. Ailesinden bu konu hakkında destek alanlar %50'dir.Yakınlarına organ bağışıyapmak isteyen %89'dur. Organ bağışı hakkında eğitim almak isteyen %45,1 kişi bulunmaktadır. %97,6'sına göreülkemizde yeterli organ bağışı yapılmamaktadır. Dini yönden organ bağışını olumlu bulan %85,4'tür, ancak üçgrup arasında anlamlı bir fark vardır, fark ilahiyat fakültesinde görevli akademisyenlerden kaynaklanmaktadır(p<0,05). %70,7'si dini inanışların yeterli organ bağışını engellediğini düşünmektedir ve üç grup arasında anlamlıbir fark vardır, fark ilahiyat fakültesinde görevli akademisyenlerden kaynaklanmaktadır (p<0,05).Yaşarken bağışyapmak isteyen %24,4 kişidir ve üç grup arasında da bir fark yoktur (p>0,05).SONUÇ:Ülkemizde organ bağışı üç akademisyen grubuna göre de yeterli düzeyde yapılmamaktadır. Diniyönden organ naklinin sakıncalarının olduğunu düşünen, yaşarken organ nakli yapmak istemeyenakademisyenler de bulunmaktadır [EN] OBJECTIVE: To detect awareness and opinions of the personnel at university about organ donation and to collect data about this subject. MATERIALS and METHODS: This study included a total of 82 staff in Faculty of Medicine, Fine Arts and Theology. Data were analyzed using number and percentage calculation, and Chi-square test. RESULTS: Of participants, 93,9 % were aware of the organ donation. Some of the participants from The Faculty of Theology and The Faculty of FineArts obtained this information from the newspaper and magazines or journals (% 32.9). Of participants, 72%pointed out that organ donation could be taken from the corpse or alive, 87.8 % of them indicated that it is beneficial and positive. Among participants, 86, 6% haven't donated organs, while 53.7% of the people were willing to donate organs. People who did not want to donate organs (23.2 %) informed that they did not rely on the Health (Medical) Staff. Fifty percent of the people has received support for this issue. Eighty-nine percent of the people were willing to donate organs to their relatives. There were 45,1% people who wanted to get training about organ donation. According to 97.6%, the organ donation was not sufficient in our country. Some people (85,4%) found organ donation useful but there was a big difference among these three groups and this difference was caused by the academics who work at The Faculty of Theology (p< 0, 05). Those who thought that the religious beliefs prevent the necessary organ donation were 70, 7%and there was a great difference among these three groups and this difference was caused by the academicians who work at The Faculty of Theology ( p< 0,05). CONCLUSION: Academic people do not donate organs sufficiently enoughtrinfo:eu-repo/semantics/openAccessOrgan nakliakademik personel farkındalığı ve düşünceleriArticle1111925