Yaşar, Mehmet2025-01-272025-01-2720202148-37282148-9750https://doi.org/10.33460/beuifd.803494https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/470556https://hdl.handle.net/20.500.12428/16507Kur’an’ın birçok âyeti Hz. Peygamber’e itaat etmeyi emretmekte ve onun konumuna dair işaretler barındırmaktadır. Bu konudaki âyetlerin doğru anlaşılması Sünnet’in bağlayıcılığına dair doğru bir bakış açısının oluşması açısından önemlidir. Bu sebeple de vahyin nâzil olduğu dönemde konuyla ilgili âyetlerin nasıl anlaşıldığı ve Sünnet’in bağlayıcılığına dair yaklaşımın ne olduğunun tespiti önem arz etmektedir. Zira vahyin nâzil olduğu dönemde Sünnet’in bağlayıcılığı meselesine dair birçok rivayet mevcuttur. Konuyla ilgili rivayetlerin bütünsel bir bakış açısıyla anlaşılması Hz. Peygamber’in konumuna dair İslam’ın bakışını anlama açısından mühimdir. Bu çalışma, hicrî birinci asırda Hz. Peygamber’e itaati emreden âyetlerin nasıl yorumlandığı ve Sünnet’in bağlayıcılığı meselesine nasıl yaklaşıldığını ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Bu bağlamda İslam’ın ilk döneminde Müslümanların Sünnet’in kaynak değerine dair yorumları bütünsel bir bakış açısıyla değerlendirilecek ve konuyla ilgili âyetlerin nasıl anlaşıldığı incelenecektir. Böylece Hz. Peygamber’e itaati konu edinen Kur’ân âyetlerinin hicrî birinci asırdaki yaklaşımı irdelenecek ve daha sonra ortaya çıkan Kur’ancılık söyleminin o dönemde bir karşılığı olup olmadığı ele alınacaktır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessDin BilimiBeşeri BilimlerArticle7247549510.33460/beuifd.803494470556