Sayılır, Burhan2025-01-272025-01-2720131308-2140https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/275881https://hdl.handle.net/20.500.12428/20302Savaşların sayıca yüksek askerle yapılması ve dar alanlarda çok fazla kayıplar verilmesi hayatını kaybeden askerlerin kimliklerinin belirlenmesini zorlaştırmıştır. Avrupa ülkelerinde 20. Yüzyılın başlarında askerlerin kimliklerini içeren metal plakaların askerlerin boynuna takılması yöntemi yavaş yavaş başlamıştır. Türk ordusunda daha çok asker künyeleri birlik defterlerine kaydedilirdi. Bu defterler birlik sefere çıktığında birlikle beraber götürülür, askerin şehit, kayıp veya hastalıktan dolayı vefat etmesi halinde defterdeki askerle ilgili satıra bu bilgiler yazılırdı. Ancak çarpışmalar esnasında kayıp olan veya yaralı olarak ön hatlarda kalan askerlerle ilgili bilgiler sağlıklı olarak deftere kaydedilememekte ve bunlar daha çok akıbeti meçhul veya kayıp olarak kayda geçirilirlerdi. Balkan Savaşı'ndan sonra kumaş veya deri künyeler az sayıdaki askerin ceketlerinin iç kısımlarına dikilmeye başlanmıştır. Kimi askerlerin künyeleri ise birlik defterlerinde kayıtlı olduğu numara askerlerin ceketlerinin yakalarına dikilmiştir. Birinci Dünya Savaşı'nda Türk cephelerinde kayıpların fazla olması askerlerin kimlik bilgilerinin belirlenmesini güçlendirmiştir. Şehit askerin ailelerine yapılacak olan yardımlarla ilgili de problem çıkaran bu durumun giderilmesi için 1915 yılı Eylül-Ekim aylarında metal künyelerin hazırlanarak askerlerin boyunlarına asılması yöntemi uygulanmaya başlanmıştır. Bu uygulama ile cephelerde akıbeti meçhul veya kayıp olarak kayıtlara geçen askerlerin sayılarının azaltılması, şehit olmasına rağmen hakkında kayıp göründüğü için ailelerin yardım alamamaların önüne geçilmesi, birliklerin kadrolarının tespit edilmesinin sağlanması düşünülmüştür. Künye kullanımının nedenleri arasında kuşkusuz en önemlisi şehit ailelerinin mağdur edilmemesiydi.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessTarihSavunma BilimleriArticle87551561275881