Erken Tunç çağı Anadolu takıları

Erken Tunç Çağı Anadolu Takıları konulu bu çalışmada, M.Ö.3.Binde Anadolu?da mezarlık alanı (Nekropol) ve yerleşim alanları içerisindeki farklı yapı katlarında ele geçmiş olan, günümüzde de daha çok kadınlar tarafından kullanılan süs eşyası takılara değinilmiştir. Çalışma dört bölüm halinde verilmiştir. İlk bölümde takının (süs eşyası) tarihsel süreç içerisinde geçirdiği değişimlere değinilmiş ve Anadolu?daki bazı yerleşmelerden örneklerle bu bölüm desteklenmiştir. İkinci bölümde, Anadolu?da Erken Tunç Çağı?na tarihlenen yerleşmelerde ele geçen süs eşyası takılarda kullanılan hammaddeler üzerinde detaylı bir şekilde durulmuş ve söz konusu hammaddelerin bulunduğu yatakların dağılımları verilmiştir. Üçüncü bölümde ise, yine bu dönemde ele geçen süs eşyalarında kullanılan süsleme tekniklerine yer verilmiştir. Çalışmanın esas konusunu oluşturan dördüncü bölümde, Anadolu?daki Arkeolojik verilere değinilmiştir. Bu çalışma kapsamında Erken Tunç Çağı?na tarihlenen bütün yerleşmeler detaylı bir şekilde incelenerek, alfabetik bir sıralamaya göre açıklanmaya çalışılmıştır. Tezin sonuna bir katalog çalışması eklenmiş ve yayınlarda geçen resimlerde eklenerek buluntular detaylı bir şekilde sunulmuştur. Süs eşyası takıların tarih boyunca sadece kadınlar tarafından değil, erkekler tarafından da çok fazla kullanıldığı görülmüştür. Özellikle Erken Tunç Çağı II döneminde merkezi otoritenin hakim olmaya başlamasıyla birlikte soylu kişiler için vazgeçilmez prestij (saygınlık) nesneleri olarak yer almışlardır. Anadolu?nun M.Ö.3.Binde sadece kendi coğrafyasındaki bölgelerle değil Mezopotamya, Kafkasya ve Ege Dünyası ile de yoğun ilişkiler içinde olduğu görülmüştür. Bu etkileşim Anadolu?da ki kuyumcu ustalarının yarattığı eşsiz sanat eserlerinde de kendini göstermiştir. Süs eşyası takılarda, bu dönemde granülasyon (damlatma), döküm, dövme, repousse ve telkari gibi süsleme tekniklerinin başarıyla uygulandığı görülmüştür. Troia, Alacahöyük, Eskiyapar gibi yerleşmelerde ele geçen buluntularda bu örnekleri görmek mümkün olmuştur. ANAHTAR KELİMELER: Ticaret, Anadolu, Takı, Erken Tunç Çağı, Yüzük, Küpe, Bakır, Altın, Maden, Dövme, Döküm, Granülasyon, Repousse, Telkari.

This study about Early Bronze Age jewellery deals with jewellery mainly used by women and found in Necropolises and settlements belonging to 3000 BC. The study consists of four parts. In the first part, the evolution of jewellery in the historical process is given with examples from some settlements in Anatolia. In the second part, the focus is on the raw materials that were used in the making of jewellery dated to Early Bronze Age in Anatolia and a detailed distribution of the sources of these materials is given. In the third part, the ornamentation techniques of the jewellery found in the same period are explained. The main part of the study is the fourth part in which archaeological findings in Anatolia were listed. These findings were gathered by a meticulous examination of all the settlements of the Bronze Age Anatolia; they are listed in the alphabetical order. A catalogue is added to the end of the thesis. Photos found in documents are also added to present the findings in a detailed and clear way. Throughout history jewellery has been used not only by women but also by men. Especially in the Early Bronze Age II, with the rising power of central authorities, jewellery became a symbol of prestige for the noble class. In the 3000 BC Anatolian settlements had strong relations with each other and with the settlements in Mesopotamia, Caucasia, and Aegean Region. These relationships show their effects on the unequalled beauty and variety of the jewellery produced by Anatolian craftsmen. In this period among the techniques used to produce jewellery are granulation, forging, casting, repousse and filigree. In the findings from Alacahöyük, Troia and Eskiyapar samples of all these techniques were found. KEY WORDS: Trade, Anatolia, The Jewelry, The Early Bronze Age, Rings, Earring, Copper, Gold, Mine, Forging, Casting, Granulation, Repousse, Filigree.