Çevre bilincinin kazandırılmasında belediyelerin rolü: Çanakkale Belediyesi örneği

Çevre sorunları tüm canlı ve cansız varlıkların sürdürülebilirliğini tehdit eder boyutlara ulaşmasıyla birlikte 1972 yılında Birleşmiş Milletler tarafından İnsan Çevresi Konferansı düzenlenmiştir. Konferansın sonuç raporunda, çevre konusundaki eğitimin çevre bilincinin geliştirilmesi ve çevre sorunlarıyla mücadeledeki kritik rolüne değinilmiştir. Çevre sorunları, nüfusun yoğun olduğu kentlerde daha fazla hissedildiğinden, kent sakinlerinin çevre konusunda bilinçlendirilmesi noktasında belediyeler öne çıkmaktadır. Bu bağlamda araştırmanın problemi "çevre bilincinin kazandırılmasında belediyelerin rolü nedir?" şeklinde belirlenmiştir. Araştırmanın amacı, yerel düzeyde çevre bilincinin kazandırılması hususunda karar verici konumundaki belediye meclis üyeleri ve kararların uygulayıcısı olan muhtarların çevre bilincine ilişkin bilgilerini, algılarını ve düşüncelerini belirlemektir. Araştırma kapsamına Çanakkale ilindeki belediyeler girmektedir. Ancak, zaman ve maddi kısıtlar nedeniyle araştırma araştırmacının yaşadığı kent olan Çanakkale ili merkez ilçesiyle sınırlandırılmıştır. Görüşmelerin yapıldığı süre zarfında görüşmeyi kabul eden 13 belediye meclis üyesi ve 7 mahalle muhtarı olmak üzere 20 kişi ile görüşme sağlanmıştır. Görüşülen meclis üyelerinin yerel karar organlarında yönetici olmalarına ve çevreyle ilgili komisyonlarda görev alıyor olmalarına özen gösterilmiştir. Araştırma nitel araştırma desenlerinden fenomonoloji araştırması şeklinde tasarlanmıştır. Verilerin toplanmasında görüşme ve gözlem yöntemlerinden yararlanılmıştır. Veriler nitel içerik analizi tekniği ile MAXQDA Pro 20 (20.0.6 demo sürümü) programı kullanılarak çözümlenmiştir. Sonuçta, katılımcıların çevre sorunlarına yönelik farkındalığa sahip oldukları, ancak bu farkındalığın doğrudan olumlu çevresel davranışlara dönüşmediği görülmüştür.

With the environmental problems reaching dimensions that threaten the sustainability of all living and inanimate beings, the Human Environment Conference was organized by the United Nations in 1972. In the concluding report of the conference, the critical role of environmental education in developing environmental consciousness and combating environmental problems was mentioned. Since environmental problems are felt more in the cities where the population is dense, municipalities come to the fore in raising awareness of city residents about the environment. In this context, the problem of the research is "What is the role of municipalities in gaining environmental consciousness?" It was determined as. The aim of the research is to determine the knowledge, perceptions and thoughts of the municipal council members who are the decision-makers on the acquisition of environmental consciousness at the local level and the neighborhood headmen who are the implementers of the decisions. Municipalities in the province of Çanakkale are included in the research. However, due to time and financial constraints, the research was limited to the province of Çanakkale where the researcher lived. During the interviews, 20 people, including 13 municipal council members and 7 neighborhood headmen who accepted the meeting, were interviewed. Attention has been paid to ensure that the councilors interviewed are in the position of local administrators and take part in the related commissions. The research is designed as a phenomenology research which is one of the qualitative research patterns. Interview and observation methods were used together in collecting the research data. The data obtained in the research were subjected to qualitative content analysis using the MAXQDA Pro 20 (demo version 20.0.6) program and turned into meaningful information. As a result of the research, it was seen that while the participants had awareness about environmental problems, this awareness did not translate directly into positive environmental behavior.