Keçi Genotiplerinin Oğlağını Tanıma ve Emzirme Davranışları Bakımından Karşılaştırılması

Memeli hayvanlarda doğumdan kısa süre sonra ağız sütünün yavruya verilmesi ve diğer yavrulardan kendi yavrusunu ayırması, kollayıp büyütmesi en önemli annelik görevleridir. Bu çalışmada, üç farklı keçi genotipinde (Gökçeada, Malta ve Türk Saanen) oğlaklarını diğer oğlaklardan ayırt etme ve emzirebilme yeteneği temelinde ana-yavru ilişkileri irdelenmiştir. Gündüzleri ayrı olan keçi ve oğlaklar, akşam emişleri sırasında bir araya getirilmişlerdir. Oğlak seçimi amacıyla, 9-38 günlük yaşlarda olan 12-18 baş oğlağın bulunduğu ve kamera ve doğrudan gözlenen bir bölmeye keçiler bireysel olarak alınmışlardır. Keçilerin oğlaklarını ayırıp emzirmesine kadar geçen süre içinde keçi-oğlak etkileşimi gözlenmiştir. Türk Saanen genotipinin yarısından fazlasının, gözlem periyodu (5 dk) içinde kendi oğlaklarını ayırıp emziremediği gözlenmiştir (P<=0,05). Gökçeada ve Malta genotipi keçilerin yabancı oğlakları emzirmediği ve bunu yaparlarken daha çok yer değiştirdikleri, Türk Saanen genotipi keçilerin çoğunluğunun ise kendi oğlağını emzirirken yabancı oğlakların emmelerinden rahatsız olmadıkları ve yabancı oğlaklara daha az sıklıkta agresif davranış sergiledikleri görülmüştür (P<=0,05). Bu durum Türk Saanen genotipinin diğer genotiplere göre süt veriminin daha yüksek olmasından ve dolayısıyla süt verimi yönünde özelleşmiş bir genotip olmasından kaynaklanabilir.