Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü Çalışanlarının Rekreatif Etkinliklere Katılımını Kolaylaştıran Faktörlerin ve İş Yeri Rekreasyon Farkındalıklarının İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü çalışanlarının iş yeri rekreasyon farkındalıklarını ve rekreasyonel etkinliklere katılımını kolaylaştıran faktörleri bazı değişkenlere göre incelemek ve aralarındaki ilişkiyi belirlemektir. Yöntem: Tarama yöntemi kullanılan çalışmanın araştırma grubunu, Trabzon, Rize ve Giresun Gençlik ve Spor İl Müdürlüklerinde çalışan 79’u kadın, 91’i erkek olmak üzere toplamda 170 personel oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Gürbüz, Öncü ve Emir (2015) tarafından Türkçe’ye uyarlanan ‘Serbest Zaman Kolaylaştırıcıları Ölçeği (SZKÖ)’ ve Özkan ve Biçer (2018) tarafından geliştirilen ‘İş Yeri Rekreasyonu Farkındalık Algısı Ölçeği (İREFA)’ kullanılmıştır. Verilerin analizinde istatistiki yöntem olarak; betimsel istatistikler (frekans, aritmetik ortalama, standart sapma); t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), ve korelasyon kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmadan elde edilen bulgular incelendiğinde, araştırmaya katılan personelin iş yeri rekreasyon farkındalık algıları orta seviyenin üzerinde, serbest zaman kolaylaştırıcı algıları orta seviyede olduğu görülmüştür. Sonuç: Çalışma sonucunda cinsiyet değişkeninin iş yeri rekreasyon farkındalık algısı üzerinde etkili olduğu belirlenmiştir. Medeni durum, öğrenim durumu ve ev içerisinde yapılan aktivitelere katılma durumu değişkenleri iş yeri rekreasyon farkındalık algısı ve serbest zaman kolaylaştırıcı algısı üzerinde etkili değildir. Serbest zamanı değerlendirme biçimi genel olarak iş yeri rekreasyon farkındalık algısı ve serbest zaman kolaylaştırıcı algısı üzerinde etkilidir. Rekreatif etkinliklere sık sık katıldığını belirten katılımcıların serbest zaman kolaylaştırıcı algıları yüksektir. Katılımcıların iş yeri rekreasyon farkındalıkları artarken serbest zaman kolaylaştırıcı algıları da artmaktadır.

Purpose: The aim of this study is to examine the factors that facilitate the participation of the employees of the Provincial Directorate of Youth and Sports in recreational activities according to some variables and to determine the relationship between them. Method: The research group of the study, which used the screening method, consisted of 170 personnel, 79 of whom were female and 91 of whom were male, working in Trabzon, Rize and Giresun youth and Sports provincial directorates. The research uses ‘free time facilitators scale (FTFS)’ adapted to Turkish by Gürbüz, Öncü and Emir (2015) and ‘workplace Recreation awareness perception scale (WRAPS)’ developed by Özkan and Biçer (2018) as data collection tools. Descriptive statistics (frequency, arithmetic mean, standard deviation); ttest, unidirectional variance analysis (Anova), and correlation were used. Results: When the findings of the study were examined, it was observed that the personnel involved in the study had a moderate level of workplace recreation awareness perceptions and a moderate level of free time facilitator perceptions. Conclusion: At the end of the study, gender change was determined to be effective on workplace recreation awareness perception. Changes in marital status, learning status and participation status in domestic activities are not effective on workplace recreation awareness perception and free time facilitator perception. The free time assessment format is generally effective on workplace recreation awareness perception and free time facilitator perception. Frequent participants in recreational activities have high perceptions of facilitating free time. Participants' perceptions of free time facilitators increasing their awareness of workplace recreation are also on the rise.