Genç yetişkinlerin ebeveynleşmeleri ile yalnızlık ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Gerçekleştirilen bu araştırmada, ebeveynleşme ile yalnızlık ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesinde okuyan genç yetişkin bireyler ile gruplar halinde yüz yüze gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubu 18-35 yaşları arasında yer alan 323 (%69,91) kadın ve 139 (%30,09) erkek olmak üzere toplam 462 genç yetişkinden oluşmaktadır. Veri toplama sürecinde Kişisel Bilgi Formu, Ebeveynleşme Envanteri (EE), U.C.L.A. Yalnızlık Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler SPSS 22.0 paket programı aracılığı ile analiz edilmiştir. Değişkenler arasındaki ilişkiler Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı, t-testi ve ANOVA kullanılarak incelenmiştir. İstatistiksel analizler neticesinde Ebeveynleşme Envanteri (EE)'nin alt boyutları olan Ebeveyn Odaklı Ebeveynleşme (EOE) ve Kardeş Odaklı Ebeveynleşme (KOE) boyutları ile depresyon ve yalnızlık arasında anlamlı ilişki bulunamaz iken Algılanan Yarar/Uyum (AYU) ile depresyon ve yalnızlık arasında negatif yönde anlamlı şekilde ilişki bulunmuştur. Buna göre ebeveynleşmeden algılanan yarar, depresyon ve yalnızlık değişkenleri açısından koruyucu bir rol oynamaktadır. Diğer taraftan katılımcıların toplam ebevenleşme puanları ile depresyon ve yalnızlık arasında negatif yönde ilişki tespit edilmiştir. Araştırmanın sosyo-demografik değişkenlerine göre ebeveynleşmenin alt boyutları incelendiğinde EOE ve KOE alt boyutları açısından cinsiyetler arasında anlamlı fark bulunamaz iken AYU alt boyutunda kadınların puanları anlamlı düzeyde erkeklerden daha yüksek çıkmıştır. Ayrıca ilk sırada doğan çocuklar ebeveyn ve kardeşlerine yönelik daha fazla sorumluluklar alır iken kişinin ebeveynleşmeye dair algıladığı yarar, doğum sırasına göre farklılaşmamaktadır. Katılımcılardan kronik rahatsızlığa sahip olmaları ile EOE puanları arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Ayrıca aile üyelerinden en az birinde kronik rahatsızlığı olan kişilerin AYU puanları sağlıklı aile bireylerine sahip olan kişilere göre anlamlı şekilde daha düşüktür.

The purpose of this study is to investigate how parenting affects degrees of loneliness and depression. Face-to-face interviews with young adults enrolled in the faculty of education at Canakkale Onsekiz Mart University were done as part of the study. 462 young adults between the ages of 18 and 35 make up the study group, with 323 (69.91%) women and 139 (30.09%) men. The Beck Depression Scale (BDO), U.C.L.A. Loneliness Scale, and parent Inventory (EE) are utilized, as well as the Personal Information Form. The SPSS 22.0 package application was used to examine the research's data. The Pearson moments Carpin Correlation Coefficient, t-test, and ANOVA were used to analyze the relationships between the variables. According to statistical research, there was no significant association between parental focus and sadness or loneliness, however there was a negative correlation between perceived benefit and fit (AYU). The sub-dimensions of the Parental Inventory are Parental Parenting (EOE) and Sister Focused Parenting (KOE) (EE). This indicates that it has a protective effect on the benefits, sadness, and loneliness indicators that cannot be identified in the absence of parenting. On the other side, a link between sadness and loneliness and the participants' overall amount of alienated points has been found. There is no statistically significant difference between gender in terms of the EOE and COE sub-dimensions of parenting according to the socio-demographic variables of the research, however WOMEN had higher scores than men in the AYU sub-dimension at meaningful levels. The advantages of parenting are also not affected by the order of birth, even if children born first have more obligations to their parents and sisters. The individuals' link between persistent discomfort and EOE scores is significant. Additionally, those with chronic discomfort in at least one family member score much worse on the AYU than those whose family members are in good health.