Ozon ve hiperbarik oksijen uygulamalarının rotator manşet tamiri üzerine etkilerinin bir hayvan modelinde incelemesi: in-vivo deneysel çalışma

Abstract

Amaç: Bu çalışmada ratlarda geliştirilen Rotator Manşet (RM) tamiri modelinde ozon (O3) ve hiperbarik oksijen (HBO) tedavilerinin tendondan kemiğe iyileşme üzerindeki etkilerini histopatolojik ve biyomekanik yöntemler ile incelemeyi amaçladık. Materyal ve Metod: 36 adet Wistar Albino cinsi dişi rat, deneysel rotator manşet tamir modeli oluşturmak amacıyla Kontrol grubu dışındaki ratların sağ ve sol üst ekstremitelerinde cerrahi girişim ile supraspinatus kesisi ve tamiri yapılarak Kontrol, Tamir, O3, HBO ve HBO+O3 HBO olmak üzere beş gruba ayrılıp numaralandırıldı. Yapılan işlemi takiben Kontrol ve Tamir grubuna herhangi bir tedavi verilmezken, O3 grubuna günde 1 kez intraperitonel 30 μg 2ml O3, HBO grubuna günde 2 kez toplam 120 dakika HBO tedavisi, HBO+O3 grubuna ise günde 1 kez intraperitonel 30 μg 2ml O3 ve günde 2 kez toplam 120 dakika HBO tedavisi 6 hafta boyunca verildi. Ratlar 6. haftada sakrifiye edildi. Sağ üst ekstremite scapula ve humerusu içerecek şekilde omuz eklemi histopatolojik olarak ve sol üst ekstremite scapula ve humerusu içerecek şekilde omuz eklemi tensil test (çekme testi) kullanılarak biyomekanik olarak değerlendirildi. Elde edilen sonuçlar istatiksel olarak gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Biyomekanik tensil testinde maksimum mukavemet Newton değerleri incelendiğinde gruplar arası istatistiksel olarak da anlamlı bir fark olmadığı görüldü (p=0.289). Biyomekanik inceleme sonuçlarımızda Tamir grubunun ortalama değerlerinin (Ort: 21,22398) en düşük olduğu görüldü. Diğer tedavi gruplarına bakıldığında ortalama değerlerin bu değere göre daha yüksek olduğu görüldü, O3 grubu (Ort: 24,74611), HBO+O3 grubu (Ort: 24,77596) ve HBO grubu (Ort: 25,31251) olarak saptandı. Histopatolojik incelemede inflamasyon, vaskülarite, sellülarite, kolajen lif devamlılığı ve kolajen lif paralelliği incelendi. Histopatolojik inceleme sonuçlarına bakıldığında tedaviler arasında inflamasyonda istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı, ancak hiçbir O3 grubunda inflamasyon oluştuğu görülmedi. Sellülarite, vaskülarite, kolajen lif devamlılığı ve kolajen lif paralelliği incelendiğinde gruplar arası istatistiksel anlamlı bir fark görüldü. Histopatolojik sonuçlar arasında kontrol grubuna en yakın iyileşme sonuçlarının O3 grubunda olduğu görüldü. Çıkarımlar: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, cerrahi tamirin rotator manşet tamirinde geçerli tedavi olduğu, O3 ve HBO tedavilerinin tendondan kemiğe iyileşmede ayrı ayrı kullanımlarının etkili olabileceği düşünülmüştür.

Purpose: In this study, we aimed to investigate the effects of ozone (O3) and hyperbaric oxygen (HBO) treatments on tendon-to-bone healing in a rotator cuff (RM) repair model developed in rats by histopathologic and biomechanical methods. Materials and Methods: 36 Wistar Albino female rats were divided into five groups as Control, Repair, O3, HBO, and HBO+O3 HBO and numbered after surgical incision and repair of supraspinatus in the right and left upper extremities of the rats except the Control group to create an experimental rotator cuff repair model. Following the procedure, no treatment was given to the Control and Repair groups, the O3 group received 30 μg 2ml O3 intraperitoneally once a day, the HBO group received HBO treatment twice a day for a total of 120 minutes, and the HBO+O3 group received 30 μg 2ml O3 intraperitoneally once a day and HBO treatment twice a day for a total of 120 minutes for 6 weeks. The rats were sacrificed at week 6. The shoulder joint including the scapula and humerus of the right upper extremity was evaluated histopathologically and the shoulder joint including the scapula and humerus of the left upper extremity was evaluated biomechanically using a tensile test. The results obtained were statistically compared between the groups. Results: When the maximum strength Newton values in the biomechanical tensile test were analyzed, there was no statistically significant difference between the groups (p=0.289). In our biomechanical examination results, the repair group had the lowest mean value (Mean: 21,22398). When we looked at the other treatment groups, the mean values were higher than this value, O3 group (Mean: 24,74611), HBO+O3 group (Mean: 24,77596) and HBO group (Mean: 25,31251). Histopathological examination revealed inflammation, vascularity, cellularity, collagen fiber continuity and collagen fiber parallelism. When the histopathologic examination results were analyzed, there was no statistically significant difference in inflammation between the treatments, but no inflammation was observed in any of the O3 groups. When cellularity, vascularity, collagen fiber continuity and collagen fiber parallelism were examined, a statistically significant difference was observed between the groups. Among the histopathologic results, the O3 group had the closest healing results to the control group. Conclusions: According to the results of this study, surgical repair is the current valid treatment for rotator cuff repair, and the use of O3 and HBO treatments seperately may be effective in tendon-to-bone healing.