Exporing EFL instructors' experiences with distance education

Abstract

Türkiye'deki üniversite düzeyinde İngilizce Öğretimi oldukça sık araştırılmış bir alandır. Zorunlu İngilizce dersleri de bu geniş araştırma alanının bir parçasıdır. Zorunlu İngilizce dersine kayıtlı yüksek öğrenci sayısı, personel yetersizliği, aşırı ders yükü ve kampüsler arasındaki uzun mesafeler bu derslerin sunulmasındaki bazı zorluklardır. Uzaktan eğitim bu sorunlara yeni bir çözüm olarak pek çok üniversite tarafından uygulanmaktadır. Fakat İngilizce okutmanlarının yüz yüze eğitim vermek üzere eğitilmiş olması bu yeni yöntemle başarılı bir eğitim vermenin önünde pedagojik ve teknik zorluklar oluşturmaktadır. İlgili becerilere yönelik bir eğitime ve arkasından gelen desteğe çok büyük ihtiyaç duyulmaktadır. Bu karma yöntem araştırma çalışması uzaktan İngilizce öğretimi için hizmet içi eğitim sürecinin ve daha sonrasındaki destek uygulamalarının araştırılmasından oluşmaktadır. Araştırma evreni Türkiye'de üniversitelerde çalışan İngilizce okutmanlarıdır. Örneklem olarak Türkiye'de üç üniversite belirlenmiştir. Veriler bir anket ve iki yarı-yapılandırılmış mülakat ile toplanmıştır. Anket Bilgi Teknolojileri bilgisi hakkında algı, kişisel ve profesyonel amaçlı bilgisayar kullanımı, uzaktan eğitimin değeri, eğitim unsurlarının ve yöntemlerinin önemi ve desteğin bulunurluğu konusunda maddeler içermektedir. Mülakatlar uzaktan eğitimin zorlukları ve avantajları ile eğitim süreci konusunda derinlemesine bilgi toplamayı hedeflemiştir. Üç üniversiteden toplam 113 okutman anket çalışmasına katılırken mülakatlara 17 okutman ve 4 yönetici katılmıştır. Veriler SPSS ve NVivo veri paketleri kullanılarak analiz edilmiştir. Anketler için istatistiksel analiz ve mülakatlar için tematik analiz yöntemleri kullanılmıştır. Sonuçlara göre, daha önce uzaktan eğitimde öğrencilik deneyimi olan okutmanların uzaktan eğitim algıları daha yüksek bulunmuştur. Mülakatlardaki verilere göre eğitim sadece çevirimiçi ortamdaki temel teknik kısımları içerdiğinden çoğu katılımcı eğitimi yetersiz bulmuştur. Uzaktan eğitimde derslerin sunulması kararı üst yönetim tarafından alınmış ve okutmanlar veya yöneticilerden bu konuda herhangi bir görüş alınmamıştır. İlk eğitimi müteakip devam eğitimleri sağlanmamış ve genellikle sadece meslektaşlar tarafından çok az destek sunulmuştur. Uzaktan eğitim pedagojisini özellikle Araştırma Topluluğu ve farklı etkileşim türlerini içeren bir eğitime büyük bir ihtiyaç olduğu tespit edilmiştir.

English Language Teaching at Turkish tertiary education has been widely studied. The compulsory English courses is one of the main areas in this wide array of research. The high number of students registered for the compulsory English courses, shortage of staff, excessive teaching hours and long distances between campuses are some of the challenges in the provision of these courses. Distance education medium offers a novel solution to these problems adopted by many universities. However, English language instructors are trained to teach face to face which brings pedagogical and technical difficulties in successfully adopting this new medium. Thus, there is an immense demand for training on the relevant skills followed by appropriate support. This mixed-methods research study was an investigation of the training process for teaching English via distance and the subsequent support measures in place. The research universe was English language instructors working at Turkish universities. The study was carried out at three Turkish universities. The data were collected through a questionnaire and two semi-structured interviews. The questionnaire included items on perception of Information and Communications Technology (ICT) competence, personal and professional computer use, perceived value of distance education, importance of training elements and training methods and availability of support. The interviews aimed to collect in-depth information about the challenges and rewards of teaching online and the training process. A total of 113 instructors at three universities participated in the survey research whereas 4 directors and 17 instructors were selected for interviews. Data were analysed using Statistics Package for Social Sciences (SPSS) and NVivo software. Statistical analysis for questionnaire data and thematic analysis for interviews were adopted. The results showed that instructors who had previous online learner experience had higher scores for value of distance education. Data from the interviews showed that the training was found insufficient by most participants as it only covered basic technical aspects of the online environment. The decision for online course provision was made by the top management and there was no consultation with the teachers or even with the directors. There was no follow-up training and very little support was available usually only from some colleagues. A great need for training including distance teaching pedagogy was identified especially on Community of Inquiry elements and various interaction types.