Sol ventrikül diyastolik disfonksiyonu olan olgularda transtorasik ekokardiyografi ile koroner sinüs anatomisi ve akımının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Koroner sinüs anatomisi ve akım parametrelerinin diyastolik disfonksiyonun tanısında ve şiddetinde öneminin araştırılması Gereç ve Yöntem: Çalışmaya diyastolik disfonksiyonlu 51 vaka grubu ve normal diyastolik fonksiyonlu sağlıklı 51 kontrol grubu dahil edilmiştir. Hem kontrol hem hasta grubuna 2D TTE ile parasternal uzun ve kısa aks görüntüler, A4C VE A2C pencerelerde standart ekokardiyografik ölçümler ile koroner sinüs akım parametreleri ve koroner sinüs çapı, koroner sinüs akım velositesi ölçülerek her iki grup karşılaştırılmıştır. Bulgular: Sol ventrikül diyastolik disfonksiyonu mevcut olan olgularda TTE ile bakılan koroner sinüs çapının kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde geniş olduğu bulundu. Diyastolik disfonksiyonlu olgu grubunda normal diyastolik fonksiyonlu gruba göre koroner sinüs akımının azaldığı görüldü. Yapılan çalışmada olgu sayısının sınırlı olması güvenilirliği kısıtlamaktadır. Sonuç: TTE ile bakılan koroner sinüs çapı ve akımının diyastolik disfonksiyonun tanı ve şiddetinin değerlendirilmesinde yol gösterici bir parametre olabileceği sonucuna ulaştık. Bu bulgunun daha büyük hasta gruplarıyla ve daha ileri görüntüleme yöntemleriyle değerlendirilmesi gerekmektedir.

Objective: Investigation of the importance of coronary sinus anatomy and flow parameters in the diagnosis and severity of diastolic dysfunction Materials and Methods: 51 case groups with diastolic dysfunction and 51 control groups with normal diastolic function were included in the study. Both groups were compared by measuring parasternal long and short axis images with 2D TTE, coronary sinus flow parameters and coronary sinus diameter and coronary sinus flow velocity with A4C and A2C standard echocardiographic measurements in both control and patient groups. Results: Coronary sinus diameter measured by TTE in cases with left ventricular diastolic dysfunction was found to be statistically significantly larger than the control group. It was observed that coronary sinus flow decreased in the diastolic dysfunction group compared to the normal diastolic function group. The limited number of cases in the study limits the reliability. Conclusion: We concluded that coronary sinus diameter and flow measured by TTE can be a guiding parameter in the diagnosis and evaluation of diastolic dysfunction. This finding needs to be evaluated with larger patient groups and further imaging modalities.