Karşılıklı öğrenme yeri olarak hafta sonu Japonca kursu: Üniversite öğrencileri tarafından yapılan sınıf uygulamaları

Abstract

Bu çalışmada, klasik bir sınıf öğretimindeki "öğretmen = öğreten" ve "öğrenci = öğretilen" şeklindeki sabit rollerin ötesine geçerek, karşılıklı öğrenen bir sınıf uygulamasının iş birliği içinde gerçekleştirilmesinin etkileri araştırılmıştır. Paulo Freire, öğretmenin tek taraflı olarak verdiği ve öğrenciyi pasif bir hazne haline getiren eğitim modelini "bankacı eğitimi" (banking model of education) olarak adlandırıp eleştirmiştir. Bankacı eğitiminde, her bireyin doğasındaki insan olma fırsatı çalınmakta, öğretmen ve öğrenci kategorize edilerek dosyalanmaktadır. Bu durum, öğretmenlerin öğrencileri genelleyerek sadece "öğrenci" olarak görme eğilimine yol açmasının yanı sıra, öğrencilerin de öğretmenleri birey olarak değil, "öğretmen" denilen bir varlık olarak görmesi anlamına gelmektedir. Araştırmada uygulama ortamı olarak ÇOMÜ Eğitim Fakültesi Japon Dili Eğitimi Anabilim Dalı'ndan gönüllülerin yürüttüğü ve halka yönelik bir kurs olan "Hafta Sonu Japonca Kursu" seçilmiştir. Uygulamanın amacına uygun olacak şekilde, öğretmen ve öğrencilerin birbirlerini "birey" olarak algılayıp diyalog yoluyla birlikte öğrenebilmeleri için, öğretmen ve öğrenci rollerinden bağımsız yatay bir ilişki içinde herkesin fikrini özgürce ifade ederek öğrenebileceği ve katılımcıların özerkliğine saygı duyularak öğrenmek istedikleri Japoncayı öğrenebilecekleri bir ortam oluşturulmuştur. Uygulamanın sonunda, dersleri uygulayan öğrencilerle yapılan yaşam öyküsü (Life Story) görüşmelerindeki anlatılarla, ders uygulamasından sonraki toplantılardaki ifadelerine ve ders günlüklerine dayanarak, edindikleri farkındalıklar ve öğrenmeler ile öğrenme ve eğitime ilişkin görüşlerinin dönüşümü analiz edilmiştir. Ayrıca kurs katılımcılarının uygulamaya ilişkin değerlendirmeleri de araştırılmıştır.

In this study, by transcending the fixed roles of "teacher = the one who teaches" and "student = the one who is taught" in the classical method of teaching, the effect of the collaborative realization of mutual learning in classroom practices was investigated. Paulo Freire criticized the education system in which teachers unilaterally impart knowledge to students who become passive recipients, calling it "the banking model of education". In the banking model of education, individuals are deprived of their inherent humanity, and both teachers and students are categorized. This implies that not only do teachers perceive students as the collective entity of "students", but students also view teachers not as individuals but as the entity of "teachers". In this study, "Weekend Japanese Course", a Japanese course for the public, run by volunteer students from the Department of Japanese Language Teaching of the Faculty of Education at Canakkale Onsekiz Mart University was chosen. In accordance with the practice's purpose, an environment where teachers and students perceive each other as "individuals" and learn together through dialogue, where everyone can learn by expressing their ideas freely in a horizontal relationship independent of teacher and student roles, and learn the Japanese they prefer while respecting the autonomy of the participants, has been created. At the end of the practice, life story interviews were conducted with the students who implemented the lessons. Based on the narratives from these interviews, the statements made in meetings held after each lesson practice, and the descriptions in the class records, their awareness, learning, and transformations in their perspectives on education were analyzed. Additionally, group interviews were conducted with course participants to explore their evaluation of the practice.